Wprowadzenie
Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek (OOZN) jest częstym zakażeniem bakteryjnym wieku dziecięcego. Rozpoznanie zapalenia zwykle ustala się na podstawie objawów klinicznych (takich jak: gorączka, ból w okolicy lędźwiowej lub zaburzenia dysuryczne), zwiększonych wartości wskaźników stanu zapalnego (jak leukocytoza, OB, CRP), zmian w moczu ogólnym i dodatniego wyniku badania bakteriologicznego moczu. Ze względu na ryzyko wystąpienia powikłań OOZN i trwałego uszkodzenia miąższu nerki (wytworzenie blizn) istotne jest szybkie wdrożenie prawidłowego leczenia. W The Cochrane Library opublikowano wyniki przeglądu systematycznego 18 badań dotyczących oceny skuteczności różnych antybiotyków i schematów leczenia OOZN (p. Med. Prakt. Pediatr. WS 1/2005, s. 72–76 – przyp. red.). Jednak, jak zaznaczyli autorzy tego przeglądu, mała liczba wiarygodnych badań nie pozwoliła na jednoznaczne ustalenie optymalnego sposobu postępowania. Według aktualnych wytycznych, leczenie OOZN należy rozpocząć od dożylnego podania antybiotyku (cefalosporyny III generacji), a następnie kontynuować antybiotykoterapię doustnie.