W artykule omówiono wrodzony blok przedsionkowo-komorowy, w tym wskazania do stałej stymulacji serca.
W artykule wyjaśniono, jak odróżnić parasystolię komorową od bigeminii komorowej. Podano kryteria rozpoznania parasystolii komorowej zaproponowane przez Polską Grupę Roboczą ds. rozpoznań elektrokardiograficznych.
W artykule na przykładzie 12-odprowadzeniowego EKG zarejestrowanego metodą Holtera omówiono cechy rytmu parasystolicznego.
W artykule omówiono na przykładzie opisu przypadku stymulację pęczka Hisa – rodzaje, obraz EKG, wskazania, korzyści i zasady prowadzenia.
W artykule omówiono schemat oceny morfologii przedwczesnych pobudzeń komorowych (PVC) w strukturalnie zdrowym sercu. Przedstawiono kryteria, które pozwalają na określenie, z jakiej części komory wywodzą się PVC.
W artykule omówiono kolejne kroki postępowania przy analizowaniu EKG u osoby bez choroby serca, u której stwierdzono arytmię komorową.
Ostra zatorowość płucna może imitować w EKG zawał serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). W artykule omówiono cechy elektrokardiograficzne pomagające w różnicowaniu tych 2 stanów.
W artykule na przykładzie chorej z przewlekłą niewydolnością serca na tle kardiomiopatii restrykcyjnej omówiono morfologię i przyczyny tzw. himalajskich załamków P.
W artykule na przykładowym elektrokardiogramie pokazano, jak odróżnić artefakty spowodowane drżeniem mięśniowym od częstoskurczu komorowego.
W artykule omówiono kryteria pozwalające na różnicowanie częstoskurczów nadkomorowych wywodzących się z przedsionków.
W artykule przedstawiono kryteria morfologiczne przemawiające za tym, że częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS o morfologii bloku lewej odnogi pęczka Hisa jest częstoskurczem komorowym. Zwrócono również uwagę na takie cechy, jak szerokość zespołu QRS i oś serca w czasie częstoskurczu, które mogą być dodatkowo pomocne w różnicowaniu częstoskurczu komorowego i nadkomorowego.
W artykule przedstawiono kryteria morfologiczne pozwalające na różnicowanie częstoskurczu komorowego i nadkomorowego przewiedzionego z aberracją na przykładzie EKG przedstawiającego częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS o morfologii bloku prawej odnogi pęczka Hisa.
W artykule omówiono zmiany elektrokardiograficzne w kardiomiopatii koniuszkowej. Zwrócono uwagę na możliwość jej współistnienia z chorobą wieńcową.
W artykule omówiono zmiany w EKG związane z zaburzeniami pracy jednojamowego stymulatora serca ze stymulacją w trybie VVI.
W artykule omówiono kryteria rozpoznania i znaczenie kliniczne niskiego woltażu zespołów QRS w EKG.
W artykule przedstawiono sytuację z ostrego dyżuru, na który zgłosiła się 66-letnia kobieta z bólem w klatce piersiowej, zamostkowym. Na jej przykładzie omówiono diagnostykę różnicową zapalenia osierdzia i zawału serca z uniesieniem odcinka ST.
W artykule przedstawiono historię choroby 19-letniej kobiety z rozpoznanym we wczesnym dzieciństwie zespołem długiego QT przebiegającym z głuchotą, czyli z zespołem Jervella i Lange-Nielsena. Wyjaśniono, czym jest dyspersja odstępu QT i jakie ma znaczenie kliniczne.
W artykule podano definicję zespołu długiego QT (LQTS) i kryteria jego rozpoznania oraz opisano trudności z precyzyjnym oszacowaniem odstępu QT. Posłużono się przykładem elektrokardiogramów młodej pacjentki z bradykardią i zawrotami głowy.
W artykule opisano 2 chorych przyjętych do szpitala w stanie wstrząsu kardiogennego, z podobnymi EKG, u których jednak ostateczne rozpoznanie było różne. Zwrócono uwagę na konieczność diagnostyki różnicowej w przypadku obrazu rozlanego niedokrwienia w EKG.
W artykule omówiono rolę EKG i rezonansu magnetycznego w rozpoznawaniu zapalenia mięśnia sercowego.