Czy rozważać wykonanie biopsji diagnostyczne w przypadku tak opisanych zmian w piersi? Kiedy wyznaczyć kolejną kontrolę? W tym zakresie istnieją jednoznaczne zalecenia – mówi dr hab. n. med., prof. Elżbieta Łuczyńska z Zakładu Diagnostyki Obrazowej, Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Krakowie).
Udoskonalone techniki obrazowania umożliwiają obecnie wykrywanie wczesnych zmian przedinwazyjnych. W tej sytuacji wynik badania obrazowego decyduje także o zastosowaniu określonej metody pozyskiwania materialu do badania histopatologicznego. Jak należy przygtować opis badania obrazowego, aby odpowiednio zaplanować dalsze postępowanie lecznicze?
Badania genetycznye stosowane w diagnostyce nowotworów złośliwych to kosztowne procedury. W jakich przypadkach refundacja jest możliwa i wskazana – mówi dr n. med. Michał Jarząb z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Gliwicach).
Jakie badania stanowią obecnie standard diagnostyki patomorfologicznej w przypadku raka piersi? Czy histologiczne rozpoznanie typu nowotworu wystarczy, aby rozpocząć odpowiednie leczenie, mówi prof. dr hab. n. med. Janusz Ryś z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Krakowie).
Jak postępować w przypadku nowo rozpoznanych zmian w piersiach opisanych za pomocą klasyfikacji BIRADS jako zmiana BIRADS3? Kiedy wyznaczyć kolejną kontrolę, mówi dr hab. n. med., prof. Elżbieta Łuczyńska z Zakładu Diagnostyki Obrazowej, Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Krakowie).
Wynik badania mikroskopowego to jedna z najistotniejszych informacji, jakie należy uzyskać na początku leczenia. O czym trzeba pamiętać przygotowując go i analizując mówi prof. dr hab. n. med. Janusz Ryś z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Krakowie).
O tym, dlaczego dobra współpraca radiologa i chirurga jest ważnym elementem postępowania w przypadku raka piersi, mówi dr hab. n. med., prof. Elżbieta Łuczyńska z Zakładu Diagnostyki Obrazowej, Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Krakowie).
O tym, kiedy rzeczywiście wykorzystać badania genetycznye w diagnostyce, nawet wobec brakui ich refundacjii – mówi dr n. med. Michał Jarząb z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Gliwicach).
Kiedy można bezpiecznie planować jednoczasową rekonstrukcję piersi? Czy jest ona wówczas bezpieczna? Kiedy należy z niej zrezygnować, mówi prof. dr hab. n. med. Zbigniew Nowecki z Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie.
Immunoterapia to obecnie jeden z najszybciej rozwijających się sposobów leczenia. Jej powikłania i działania niepożądane zostały dobrze poznane i coraz więcej wiemy o możliwościach zapobiegania im. Niemniej to właśnie one w w największym stopniu ograniczają stosowanie tej metody.
Od czego zależy wybór odpowiedniego postępowania w konkretnej sytuacji klinicznej i jak dobrać leczenie, aby przyniosło chorej najwięcej korzyści, mówi specjalistka z Centrum Onkologii Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie.
O czym należy pamiętć stosując leki biopodobne u chorych na nowotwory, mówi lek. Katarzyna Pogoda z Kliniki Nowotworów Piersi i Chirurgii Rekonstrukcyjnej Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie.
O perspektywach współczesnej diagnostyki obrazowej w najbliższej dekadzie mówi dr hab. n. med., prof. Elżbieta Łuczyńska z Zakładu Diagnostyki Obrazowej, Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie (Oddział w Krakowie).
Na pytania odpowiada prof. Ewa Nowak-Markwitz z Kliniki Onkologii Ginekologicznej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.
U których chorych należy zastosować chemioterapię i jak prowadzić leczenie, mówi prof. Vanna Zanagnolo z Instituto Europeo di Oncologia z Mediolanu we Włoszech.
W leczeniu hormonalnym wskazania do stosowania supresji jajników uległy zmianie. Do tej pory zalecano ją tylko u bardzo młodych kobiet.
Hormonoterapię należy przedłużyć głównie u pacjentek z przerzutami do węzłów chłonnych, ponieważ występuje u nich większe ryzyko nawrotu choroby. Leczenie takie powinno trwać do 10 lat.
Rak janika został uznany w zeszłym roku w Stanach Zjednoczonych za chorobę niejednorodną, która rozwija się w różny sposób: ma różny profil genetyczny, różny przebieg, różną reakcję na chemioterapię. Dlatego tak ważna jest personalizacja leczenia.
Na tegorocznym Zjeździe Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej w Chicago opublikowano kolejną pośrednią analizę wyników leczenia chorych na raka jajnika związanego z mutacją genów BRCA1 i BRCA2 oraz chorych z nawrotowym platynowrażliwym rakiem jajnika.
Jest kilka czynników decydujących o wydłużeniu całkowitego przeżycia w przypadku cytoredukcji raka jajnika. Na pewno decyduje o tym stopień radykalności leczenia chirurgicznego. W następnej kolejności jest doświadczenie chirurga i jego zespołu. Ważna jest również sprawność chirurga (musi wykonywać co najmniej 15 zabiegów rocznie).