Zastosowanie gastrografiny w porównaniu z placebo lub standardowym postępowaniem u chorych, u których rozpoznano zrostową niedrożność jelita cienkiego, nie różni się znamiennie pod względem ryzyka konieczności operacji, powikłań i zgonu.
W całej analizowanej populacji chorych na bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych stosowanie glikokortykosteroidów jako leczenia wspomagającego, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko zgonu oraz ryzyko ciężkiego uszkodzenia słuchu, natomiast nie zmniejsza ryzyka wczesnych powikłań neurologicznych i nie wpływa na ryzyko skutków niepożądanych. W podgrupie dzieci, zwłaszcza z krajów rozwiniętych, zmniejszone było tylko ryzyko ciężkiego uszkodzenia słuchu, a w grupie dorosłych – ryzyko zgonu i ryzyko wczesnych powikłań neurologicznych.
Oglądanie programu telewizyjnego podczas nakłuwania żyły u dzieci w wieku szkolnym zmniejszyło nasilenie bólu związanego z zabiegiem w porównaniu z pocieszaniem przez matkę lub niestosowaniem żadnej interwencji.
U chorych na sezonowy alergiczny nieżyt nosa immunoterapia alergenowa istotnie zmniejsza nasilenie objawów klinicznych ANN i konieczność stosowania leków przeciwalergicznych. Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych jest niewielkie, jednak autorzy metaanalizy podkreślają, że dla pełnej oceny bezpieczeństwa interwencji konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań z długim okresem obserwacji.
Podawanie heparyny w ciągłym wlewie do cewnika założonego do dużego naczynia żylnego u noworodków było bezpieczne i przedłużyło czas utrzymania drożności cewnika.
Żywienie niemowląt z obciążającym wywiadem rodzinnym w kierunku chorób atopowych (które nie mogą być karmione naturalnie) hydrolizatem kazeiny o znacznym stopniu hydrolizy zmniejszyło, w porównaniu ze stosowaniem standardowego mleka modyfikowanego, ryzyko zachorowania na atopowe zapalenie skóry w ciągu 3 pierwszych lat życia dziecka, ale nie wpłynęło na częstość występowania astmy w 3. roku życia.
U chorych ze stabilną dławicą piersiową przezskórna interwencja wieńcowa w połączeniu z intensywnym leczeniem farmakologicznym i odpowiednimi zmianami stylu życia nie zmniejszyła, w porównaniu z samym leczeniem zachowawczym, ryzyka zgonu oraz zawału serca niezakończonego zgonem w ciągu około 5 lat obserwacji. W krótszej obserwacji (rocznej i 3-letniej) wiązała się z rzadszym występowaniem dolegliwości dławicowych.
Według autorów badania, ze względu na stopniowe zmniejszanie się skuteczności ochronnej jednej dawki szczepionki przeciwko ospie wietrznej, celowe jest podanie dawki przypominającej.
Wczesne rozpoczęcie leczenia prednizonem dzieci z objawami choroby Schönleina i Henocha nie zmniejszyło, w porównaniu z placebo, ryzyka zajęcia nerek, ale przyśpieszyło ustępowanie objawów choroby zarówno ze strony nerek, jak i pozanerkowych.
Podawanie kobietom w ostatnim miesiącu ciąży probiotyków, a następnie ich dzieciom przez 6 miesięcy mieszanki probiotyków i galaktooligosacharydów prebiotycznych zmniejszyło ryzyko wystąpienia wyprysku, zwłaszcza wyprysku atopowego w ciągu 2 lat życia, ale nie wpłynęło na częstość innych chorób alergicznych u dzieci z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku atopii.
U kobiet bez raka sutka w wywiadach badanie przesiewowe za pomocą mammografii, w porównaniu z niewykonywaniem tego badania, prawdopodobnie zmniejsza ryzyko zgonu z powodu raka sutka, ale jednocześnie zwiększa ryzyko niepotrzebnego leczenia zdrowych kobiet.
Ryfampicyna, cyprofloksacyna i ceftriakson najskuteczniej zapobiegają zakażeniom meningokokowym u osób z grupy zwiększonego ryzyka zakażenia, jednak stosowanie ryfampicyny zwiększa ryzyko wytworzenia szczepów opornych na antybiotyki.
Karmienie niemowląt wyłącznie piersią zmniejszyło ryzyko hospitalizacji z powodu biegunki lub zapalenia dolnych dróg oddechowych u niemowląt do 8. miesiąca życia, jednak efekt ten zanikał szybko po zaprzestaniu karmienia piersią.
Biopsja ssąca odbytnicy z oceną aktywności acetylocholinesterazy oraz badanie manometryczne odbytnicy mają największą wartość diagnostyczną w rozpoznawaniu choroby Hirschsprunga u dzieci.
U chorych ze złogiem moczowym w dalszym odcinku moczowodu zastosowanie blokera kanału wapniowego lub alfa-blokera zwiększa prawdopodobieństwo samoistnego wydalenia złogu. Zdaniem autorów uzyskane wyniki sugerują, że lepszy efekt można uzyskać, stosując równocześnie glikokortykosteroid.
Zaniechanie drenażu jamy otrzewnej w porównaniu z umieszczeniem drenu pod wątrobą po otwartej niepowikłanej cholecystektomii nie zwiększa ryzyka powikłań pooperacyjnych. Pozostawienie drenu zwiększa prawdopodobieństwo zakażenia rany chirurgicznej oraz zakaźnych powikłań płucnych.
Przedłużone przed- i pooperacyjne ogrzewanie chorych poddawanych rozległym planowym operacjom brzusznym w porównaniu z ogrzewaniem wyłącznie podczas operacji wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka powikłań pooperacyjnych, nie wpływając na czas pobytu w szpitalu.
U chorych ze STEMI stosowanie przez średnio 8 dni fondaparynuksu s.c. w dawce 2,5 mg raz dziennie, w porównaniu z postępowaniem standardowym (obejmującym w razie wskazań podawanie heparyny niefrakcjonowanej), zmniejszyło ryzyko zgonu lub ponownego zawału serca w okresie 9 dni, 30 dni oraz całej obserwacji (3 lub 6 miesięcy), a jednocześnie nie zwiększyło ryzyka krwawienia.
U chorych na zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych (ZZŻP) kończyn dolnych następujące metody leczenia zmniejszyły ryzyko nawrotu lub progresji ZZŻP: heparyna drobnocząsteczkowa ą pończochy elastyczne, heparyna niefrakcjonowana s.c. + pończochy elastyczne, niesteroidowe leki przeciwzapalne p.o., całkowita resekcja zajętej żyły + pończochy elastyczne (w grupach kontrolnych stosowano placebo lub same pończochy elastyczne). Znamienne wyniki pochodzą jednak tylko z 2 badań z randomizacją, a poszczególne porównania są oparte na pojedynczych badaniach. Żadna z badanych metod nie zmniejszyła ryzyka zapalenia żył głębokich i zatorowości płucnej.
U chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi bez uniesienia odcinka ST i ze zwiększonym stężeniem troponiny T wczesna strategia inwazyjna, w porównaniu z selektywną strategią inwazyjną, nie zmniejsza ryzyka zgonu, zawału serca lub ponownej hospitalizacji z powodu nawrotu dolegliwości dławicowych w ciągu 3 lat obserwacji; nie zmniejsza też ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny i z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 4 lat obserwacji.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć