Wziewne podanie pojedynczej dawki formoterolu za pomocą inhalatora proszkowego u dzieci z napadem astmy powysiłkowej jest co najmniej tak samo skuteczne jak wziewne podanie pojedynczej dawki terbutaliny.
U dorosłych z zagrażającą lub rozwiniętą ostrą niewydolnością nerek stosowanie furosemidu, w porównaniu z placebo, nie przynosi klinicznie istotnych korzyści, w szczególności nie zmniejsza ryzyka zgonu i konieczności leczenia nerkozastępczego, natomiast jest związane z wydłużeniem pobytu w szpitalu, a w przypadku dużych dawek furosemidu (1–3,4 g/d) – ze zwiększeniem ryzyka ototoksyczności.
Wzbogacenie hydrolizatu serwatkowego o znacznym stopniu hydrolizy w oligosacharydy prebiotyczne zmniejszyło częstość występowania atopowego zapalenia skóry w pierwszych 6 miesiącach życia u dzieci z grupy zwiększonego ryzyka rozwoju chorób alergicznych.
U chorych ze stabilną dławicą piersiową lub po ostrym zespole wieńcowym stosowanie statyny w dużej dawce, w porównaniu z dawką standardową, zmniejsza ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, ryzyko udaru mózgu, a także ryzyko incydentów sercowo-naczyniowych ocenianych łącznie.
Program regularnego wsparcia udzielanego matkom przez przeszkolone doradczynie laktacyjne posiadające doświadczenie w karmieniu piersią zwiększył szansę na rozpoczęcie i kontynuowanie karmienia naturalnego wcześniaków leczonych na oddziale intensywnej opieki neonatologicznej.
Regularne stosowanie doustnego leku mukolitycznego u chorych na przewlekłe zapalenie oskrzeli lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) nieco zmniejsza częstość i czas trwania zaostrzeń choroby. Autorzy przeglądu zwrócili uwagę, że korzyść ze stosowania mukolityków może być większa u chorych z częstymi i ciężkimi zaostrzeniami oraz u osób hospitalizowanych z powodu zaostrzenia POChP.
U chorych na ARDS utrzymujący się przez >=7 dni zastosowanie metyloprednizolonu, w porównaniu z placebo, nie wpłynęło na ryzyko zgonu, chociaż skróciło czas inwazyjnej wentylacji mechanicznej. W podgrupie chorych, u których stosowanie GKS rozpoczęto po >=14 dniach od rozpoznania ARDS, zastosowanie metyloprednizolonu zwiększyło ryzyko zgonu.
U osób bez choroby wieńcowej w wywiadach, u których stężenie cholesterolu LDL w surowicy wynosi 2,6-4,9 mmol/l, a w ciągu ostatnich 6 miesięcy wystąpił udar lub napad przemijającego niedokrwienia mózgu niezwiązany z zatorem pochodzenia sercowego, stosowanie atorwastatyny w dawce 80 mg/d przez 5 lat, w porównaniu z placebo, zmniejszyło ryzyko ponownego udaru przy niewielkim zwiększeniu ryzyka udaru krwotocznego.
U chorych na chorobę wieńcową z zachowaną czynnością skurczową lewej komory serca stosowanie inhibitora konwertazy angiotensyny, w porównaniu z placebo, umiarkowanie zmniejsza ryzyko zgonu, zawału serca i potrzeby rewaskularyzacji wieńcowej.
Według autorów przeglądu jego wyniki uzasadniają stosowanie metforminy jako leku pierwszego wyboru u chorych na cukrzycę typu 2 z nadwagą lub otyłością, u których lek ten zmniejsza ryzyko zgonu i powikłań cukrzycy. Metformina wpływa korzystnie na glikemię, do pewnego stopnia także na masę ciała, profil lipidowy osocza, stężenie insuliny we krwi oraz ciśnienie tętnicze rozkurczowe. Autorzy nie znaleźli przekonujących dowodów na przewagę innych leków stosowanych w monoterapii oraz zwrócili uwagę na fakt, że nie ma długoterminowych badań bezpośrednio porównujących efekty metforminy i innych leków przeciwcukrzycowych, takich jak nowe leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika, tiazolidynodionu, meglitynidu i inhibitorów alfa-glukozydazy, na klinicznie istotne punkty końcowe.
U chorych z ostrym kardiogennym obrzękiem płuc stosowanie nieinwazyjnej wentylacji ze stale dodatnim ciśnieniem w drogach oddechowych (CPAP; ale nie wentylacji dwufazowym ciśnieniem dodatnim [BIPAP]), w porównaniu z samym leczeniem typowym, zmniejsza ryzyko zgonu. Obie metody wspomagania wentylacji zmniejszają ryzyko potrzeby zastosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej. Stosowanie BIPAP, w porównaniu z CPAP, prawdopodobnie umiarkowanie zwiększa ryzyko zawału serca, ale precyzyjne oszacowanie tego ryzyka wymaga dalszych badań.
Sildenafil stosowany doustnie przez 12 tygodni, w porównaniu z placebo, poprawił wydolność wysiłkową i niektóre parametry hemodynamiczne u chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym głównie w II i III klasie czynnościowej WHO. Nie stwierdzono różnic w skuteczności pomiędzy dawkami 20 mg, 40 mg i 80 mg 3 razy dziennie.
Opóźnione zaciśnięcie pępowiny u noworodków urodzonych o czasie było w porównaniu z jej wczesnym zaciśnięciem bezpieczne, zwiększyło hematokryt i zmniejszyło ryzyko wystąpienia niedokrwistości u dziecka.
Opóźnione zaciśnięcie pępowiny u wcześniaków z bardzo małą urodzeniową masą ciała zmniejszyło w porównaniu z jej wczesnym zaciśnięciem ryzyko wystąpienia krwawienia dokomorowego i późnej sepsy.
Obecność chromania przestankowego jest objawem podmiotowym ważnym w ocenie prawdopodobieństwa niedokrwienia kończyn dolnych. Nieprawidłowości w badaniu przedmiotowym (zmiany skórne, szmer nad tętnicą kończyny i nieprawidłowości w badaniu tętna) zwiększają prawdopodobieństwo obecności niedokrwienia zarówno u chorych z objawami niedokrwienia kończyny, jak i u osób badanych w ramach badań przesiewowych. Prawidłowy wynik badania przedmiotowego zmniejsza prawdopodobieństwo niedokrwienia tylko w niewielkim lub umiarkowanym stopniu. W badaniu przedmiotowym przeprowadzanym przez różne osoby stwierdzenie obecności lub braku tętna jest powtarzalne, natomiast powtarzalność oceny osłabienia tętna jest mała.
Stan odżywienia i wzrastanie dzieci z alergią na białka mleka krowiego karmionych preparatami sojowymi i hydrolizatami serwatkowymi o znacznym stopniu hydrolizy białka nie różnił się istotnie. Według Autorów badania wybór konkretnego preparatu należy oprzeć na jego indywidualnej tolerancji przez dziecko.
U chorych poddanych planowej laparoskopowej cholecystektomii podanie 8 mg deksametazonu i.v. 90 minut przed operacją - w porównaniu z placebo - wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka pooperacyjnych nudności i wymiotów, bez znamiennego wpływu na wczesne pooperacyjne dolegliwości bólowe.
Okresowe stosowanie wziewnych glikokortykosteroidów u niemowląt z epizodami świszczącego oddechu nie zmniejszyło nasilenia objawów ze strony układu oddechowego w ciągu pierwszych 3 lat życia dziecka i nie zapobiegło rozwojowi astmy przewlekłej.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć