U chorych poddanych niskiej resekcji przedniej z powodu raka odbytnicy wykonanie zabezpieczającej ileostomii "pętlowej" lub kolostomii w porównaniu z zaniechaniem wykonania takiej przetoki wiązało się z mniejszym ryzykiem objawowej nieszczelności zespolenia.
Zastosowanie wody wodociągowej (przegotowanej lub nie) do płukania rany nie zwiększa ryzyka jej zakażenia, a w przypadku ran ostrych u osób dorosłych może to ryzyko zmniejszyć.
Wybiórcze i krótkookresowe stosowanie zgłębnika żołądkowego po doraźnych i planowych operacjach brzusznych w porównaniu z rutynowym stosowaniem takiego zgłębnika wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka powikłań płucnych, skróceniem czasu do pojawienia się gazów i pobytu w szpitalu, a ponadto nie wpływa na ryzyko zakażenia rany, nieszczelności zespolenia lub powstania przepukliny w bliźnie pooperacyjnej.
Ryzyko powikłań ogółem i powikłań występujących po wypisaniu ze szpitala w grupie osób poddanych planowej laparoskopowej cholecystektomii i wypisanych ze szpitala w dobie operacji w porównaniu z grupą pozostających w szpitalu na całą dobę jest podobne.
Pozostawienie drenu pod wątrobą po planowej niepowikłanej laparoskopowej cholecystektomii wiąże się z większym ryzykiem powstania okołowątrobowego zbiornika płynu i zakażenia rany chirurgicznej oraz opóźnia wypisanie ze szpitala.
Profilaktyczne stosowanie antybiotyków podczas planowej otwartej operacji naprawczej przepukliny pachwinowej lub udowej (z wszczepieniem materiału syntetycznego lub bez wszczepienia) wiąże się z mniejszym ryzykiem zakażenia rany operacyjnej.
Mechaniczne zespolenie krętniczo-okrężnicze w porównaniu z zespoleniem ręcznym wiąże się z mniejszym ryzykiem nieszczelności i krótszym czasem niezbędnym do wykonania zespolenia.
U chorych z owrzodzeniami żylnymi goleni leczenie uciskowe skojarzone z leczeniem operacyjnym, w porównaniu z samym leczeniem uciskowym, nie ma wpływu na prawdopodobieństwo zagojenia się owrzodzenia, natomiast zmniejsza ryzyko nawrotu owrzodzenia w ciągu 4 lat obserwacji oraz wydłuża czas do wystąpienia nawrotu owrzodzeń w obserwacji 3-letniej.
U chorych skarżących się na ostry nieurazowy ból brzucha zastosowanie opioidowych leków przeciwbólowych w porównaniu z placebo nie zwiększa ryzyka ustalenia błędnego rozpoznania i podjęcia niewłaściwego leczenia oraz nie zmienia objawów przedmiotowych. Użycie leków opioidowych wiąże się natomiast ze zmniejszeniem nasilenia dolegliwości bólowych.
Zastosowanie Ligasure w porównaniu z użyciem diatermii podczas hemoroidektomii wykonywanej z powodu objawowych żylaków III i IV stopnia wiązało się z mniejszym natężeniem bólu, krótszym czasem operacji i krótszym pobytem w szpitalu. Ryzyko wczesnych i późnych powikłań pooperacyjnych było w obu badanych grupach podobne.
U chorych, u których za pomocą wenografii lub ultrasonografii techniką podwójnego obrazowania rozpoznano ZŻG, przeciwkrzepliwe leczenie domowe w porównaniu ze standardowym leczeniem szpitalnym wiąże się z mniejszym ryzykiem nawrotu ZŻG. Tryb leczenia nie wpływa na ryzyko krwawienia i zgonu.
U osób po niedawno przebytym złamaniu bliższego odcinka kości udowej leczonym chirurgicznie kwas zoledronowy podawany dożylnie raz na rok przez 2 lata zmniejszył, w porównaniu z placebo, ryzyko zgonu, klinicznie jawnego złamania kości, złamania kręgu oraz złamania innych kości niż kręgi, nie wpłynął znamiennie na ryzyko złamania bliższego odcinka kości udowej i nie zwiększył częstości poważnych zdarzeń niepożądanych.
U chorych z przewlekłą szczeliną odbytu wstrzyknięcie toksyny botulinowej do zwieracza wewnętrznego odbytu w porównaniu z miejscowym zastosowaniem 2% maści nitroglicerynowej wiązało się z większym prawdopodobieństwem wygojenia szczeliny w ciągu 1 i 2 miesięcy. Użycie toksyny botulinowej wiązało się ponadto z mniejszym ryzykiem działań niepożądanych.
Zastosowanie jednorazowej dawki cefmetazolu 1 g i.v. bezpośrednio przed wykonaniem cięcia skórnego u chorych na raka jelita grubego operowanych w trybie planowym, którzy nie otrzymywali żadnych innych antybiotyków w okresie okołooperacyjnym, w porównaniu z trzema dawkami tego leku i.v. bezpośrednio przed cięciem skórnym oraz po 8 i 16 godzinach, wiązało się z większym ryzykiem wystąpienia powierzchownego zakażenia miejsca operowanego i wszystkich zakaźnych powikłań pooperacyjnych łącznie.
Profilaktyczne podanie penicyliny lub cefalosporyny i.v. bezpośrednio przed zabiegiem w porównaniu z placebo albo brakiem jakiegokolwiek leczenia wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka zakażeń okołostomijnych w krótkim okresie po endoskopowym wytworzeniu przezskórnej gastrostomii.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć