Wybrane szczepy Lactobacillus rhamnosus stosowane podczas leczenia antybiotykiem zmniejszyły, w porównaniu z placebo, ryzyko wystąpienia biegunki u dzieci w wieku od 3 miesięcy do 14 lat.
Zastosowanie pojedynczej doustnej dawki albendazolu, mebendazolu lub pyrantelu wiąże się z dużym odsetkiem wyleczeń zarażeń glistą ludzką. W zarażeniach tęgoryjcami skuteczny jest albendazol, a w zarażeniach włosogłówką wszystkie 3 ww. leki są mało skuteczne. Dane na temat skuteczności lewamizolu są niewystarczające do wyciągnięcia wniosków.
U osób w wieku >=50 lat z przewlekłym bólem stawu kolanowego związanym z chorobą zwyrodnieniową zalecenie przyjmowania miejscowo niesteroidowych leków przeciwzapalnych (najlepiej ibuprofenu) wiązało się z podobnym wpływem na natężenie bólu i niesprawność w ocenie po 12 miesiącach oraz z rzadszym występowaniem działań niepożądanych ze strony układu oddechowego.
GKS doustne, w porównaniu z placebo i z 5-ASA, zwiększają prawdopodobieństwo uzyskania remisji u chorych na ChLC.
U chorych na astmę dotychczas stosowane mechaniczne i chemiczne metody zmniejszania stężenia alergenów roztoczy kurzu domowego (rozpatrywane łącznie i w podgrupach), w porównaniu z placebo lub niestosowaniem żadnej interwencji, nie zmniejszają istotnie nasilenia objawów choroby i nie zwiększają prawdopodobieństwa poprawy klinicznej.
Leczenie warenikliną w porównaniu ze stosowaniem nikotynowej terapii zastępczej (NTZ w formie plastrów) zwiększało szansę potwierdzonej trwałej abstynencji w ciągu ostatnich 4 tygodni leczenia, ale nie w okresie od ostatnich 4 tygodni leczenia do 24. i 52. tygodnia obserwacji. Wareniklina częściej niż NTZ powodowała objawy niepożądane i wycofanie się z badania z tego powodu, ale też zmniejszenie niektórych objawów abstynencji.
Według autorów przeglądu w dawkach 1:1 cyklezonid jest równie skuteczny jak beklometazon i budezonid w zakresie poprawy PEF i jak flutikazon w zakresie poprawy czynności płuc (ocenianej na podstawie PEF i FEV1).
Cyklezonid w dawce 50–1600 µg/d w porównaniu z placebo skutecznie poprawia czynność płuc, zmniejsza nasilenie objawów astmy i zużycie leków doraźnych w okresie 12 tygodni. Nie ma danych pozwalających określić długoterminowe efekty stosowania cyklezonidu (częstość zaostrzeń i skutki uboczne).
U osób z nadwagą lub otyłością dieta o małym indeksie glikemicznym, w porównaniu z dietami innego rodzaju, skuteczniej powoduje utratę masy ciała i masy tkanki tłuszczowej oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego i LDL. Nie było danych na temat wpływu diety określonego rodzaju na ryzyko zgonu i jakość życia oraz objawów niepożądanych.
U osób z otyłością orlistat, sibutramina i rimonabant zmniejszają masę ciała tak w całej populacji, jak i u chorych na cukrzycę, natomiast wpływ tych leków na profil czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego jest zróżnicowany.
Podanie szczepionki osobom, które miały kontakt z chorymi na WZW typu A, jest nie mniej skuteczne w zapobieganiu wtórnym zakażeniom niż podanie immunoglobuliny. Stosunkowo mała liczba zachorowań na WZW typu A potwierdza dużą skuteczność obu metod, jednak - jak podkreślają autorzy badania - utrudnia jednoznaczną interpretację wyniku. Dodatkową zaletą szczepienia jest wytworzenie długotrwałej odporności.
Leki blokujące TNF-alfa stosowane przez stosunkowo krótki czas zmniejszają nasilenie objawów łuszczycowego zapalenia stawów i zwiększają prawdopodobieństwo remisji choroby, bez poważnych objawów niepożądanych. Według autorów bezpieczeństwo stosowania tych leków przez dłuższy czas wymaga dalszych badań.
U chorych na RZS stosowanie rytuksymabu, abataceptu, oraz anakinry w małej dawce (<100 mg/d), w porównaniu z placebo – nie zwiększa istotnie ryzyka ciężkiego zakażenia, natomiast anakinra w dużej dawce >=100 mg/d, w porównaniu z dawką <100 mg/d i z placebo – zwiększa to ryzyko.
U osób z nawracającym zakażeniem układu moczowego (ZUM) i u kobiet z ZUM przyjmowanie wyciągu z owoców żurawiny (w postaci soku, kapsułek lub tabletek) przez 6–12 miesięcy zmniejsza ryzyko nawrotów objawowego ZUM. U osób starszych i u chorych poddawanych cewnikowaniu pęcherza moczowego (z powodu pęcherza neurogennego) ryzyko nawrotu objawowego ZUM było podobne w grupie żurawiny i w grupie kontrolnej.
U chorych na cukrzycę, w przeliczeniu na redukcję stężenia cholesterolu LDL o 1 mmol/l, statyny zmniejszają ryzyko zgonu z przyczyn naczyniowych (na granicy znamienności), poważnego incydentu naczyniowego, poważnego incydentu wieńcowego, rewaskularyzacji wieńcowej i udaru mózgu. Nie obserwowano znamiennego wpływu na ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zgonu z przyczyn innych niż naczyniowe, zgonu z przyczyn wieńcowych i zgonu z przyczyn naczyniowych innych niż wieńcowe.
Ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej stwierdzono u ponad połowy chorych hospitalizowanych z przyczyn internistycznych lub chirurgicznych. Tylko około połowa tych chorych była objęta odpowiednią profilaktyką, przy czym odsetek był większy wśród chorych chirurgicznych.
U dorosłych chorych na pierwotne nadciśnienie tętnicze stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny w porównaniu z antagonistami receptora angiotensynowego wiąże się z podobną kontrolą ciśnienia tętniczego, podobnym wpływem na profil metaboliczny, czynność i masę lewej komory, ale z większym ryzykiem wystąpienia kaszlu i przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych.
Stosowanie statyn przez okres od 1 do 6,1 roku, w porównaniu z placebo lub zwykłą opieką, wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny i z przyczyn sercowo-naczyniowych, ryzyka jakiegokolwiek udaru mózgu i niekrwotocznych incydentów naczyniowomózgowych. Zaobserwowano związek między zmniejszeniem śmiertelności a obniżeniem stężenia cholesterolu LDL.
Leczenie skojarzone oboma lekami nie wpłynęło korzystniej na ryzyko naczyniowe niż sam ramipryl i wiązało się z częstszym występowaniem zdarzeń niepożądanych – upośledzenia czynności nerek, hipotensji, omdleń i biegunki, będących przyczyną przerwania leczenia.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć