Szczepionka przeciwrotawirusowa zawierająca resegregowane szczepy bydlęco-ludzkie rotawirusów stosowana tuż przed upływem daty ważności u niemowląt, począwszy od 6.-12. tygodnia życia, była bezpieczna i zmniejszała - w porównaniu z placebo - ryzyko biegunki rotawirusowej, zwłaszcza o ciężkim przebiegu.
U kobiet w wieku 18–22 lat domięśniowe podanie 3 dawek czterowalentnej szczepionki przeciwko HPV zawierającej wirusopodobne cząsteczki HPV (typów 6, 11, 16 i 18) zmniejszyło w ciągu 3 lat, w porównaniu z placebo, ryzyko wystąpienia ocenianych łącznie zmian patologicznych okolicy odbytu, zewnętrznych narządów płciowych i pochwy oraz ocenianych łącznie zmian patologicznych szyjki macicy związanych z zakażeniem HPV. Ryzyko wystąpienia miejscowych niepożądanych odczynów poszczepiennych (głównie ból) i ogólnoustrojowych reakcji związanych ze szczepieniem (głównie gorączki) było większe w grupie zaszczepionej w porównaniu z grupą otrzymującą placebo.
W całej analizowanej populacji chorych na BZOMR stosowanie GKS jako leczenia wspomagającego, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko zgonu oraz ciężkiego uszkodzenia słuchu, natomiast nie zmniejsza ryzyka wczesnych powikłań neurologicznych i nie wpływa na ryzyko wystąpienia skutków niepożądanych. W podgrupie dzieci, zwłaszcza z krajów rozwiniętych, zmniejszone było tylko ryzyko ciężkiego uszkodzenia słuchu, a w grupie dorosłych – ryzyko zgonu i wczesnych powikłań neurologicznych.
W świetle tych wyników – zdaniem autorów – wspomagające stosowanie GKS w BZMOR o ostrym przebiegu jest uzasadnione u chorych dorosłych oraz u dzieci w krajach rozwiniętych. Według autorów, optymalne leczenie powinno polegać na podawaniu deksametazonu przez 4 dni w dawce 0,6 mg/kg mc./24 h, przy czym terapię należy rozpocząć przed podaniem pierwszej dawki antybiotyku lub podać oba leki jednocześnie.
Aktywna promocja szczepień personelu domów przewlekłej opieki przeciwko grypie zmniejszyła ryzyko zgonu, zachorowania na chorobę grypopodobną oraz konsultacji lekarskiej i hospitalizacji z powodu choroby grypopodobnej wśród pensjonariuszy podczas sezonu epidemicznego o umiarkowanym nasileniu.
Picie probiotycznego napoju jogurtowego zawierającego określony szczep Lactobacillus casei (Actimel) podczas antybiotykoterapii i przez 7 dni po jej zakończeniu znacznie zmniejszyło, w porównaniu z placebo, ryzyko wystąpienia biegunki związanej ze stosowaniem antybiotyków i biegunki związanej z zakażeniem C. difficile u hospitalizowanych osób w wieku podeszłym.
Według autorów badania, ze względu na stopniowe zmniejszanie się skuteczności ochronnej jednej dawki szczepionki przeciwko ospie wietrznej, celowe jest podanie dawki przypominającej.
Ryfampicyna, cyprofloksacyna i ceftriakson najskuteczniej zapobiegają zakażeniom meningokokowym u osób z grupy zwiększonego ryzyka zakażenia, jednak stosowanie ryfampicyny zwiększa ryzyko wytworzenia szczepów opornych na antybiotyki.
U kobiet w wieku 16–23 lat seronegatywnych i PCR-negatywnych wobec HPV typów 6, 11, 16 i 18 podanie 3 dawek 4-walentnej rekombinowanej szczepionki zawierającej wirusopodobne cząsteczki HPV (typów 6, 11, 16 i 18) zapobiega, w porównaniu z placebo, przewlekłemu zakażeniu lub wystąpieniu związanych z nim zmian patologicznych wywołanych przez HPV tych typów w ciągu 5 lat obserwacji.
Stosowanie długiej szerokiej igły do domięśniowego podania szczepionek u niemowląt zmniejszyło, w porównaniu ze stosowaniem igły krótkiej, ryzyko wystąpienia miejscowych niepożądanych odczynów poszczepiennych i pozwoliło na uzyskanie podobnej immunogenności.
Wprowadzenie standardów WHO do oceny radiogramów klatki piersiowej u dzieci pozwoliło na bardziej precyzyjne ustalanie rozpoznania zapalenia płuc. Przy takiej ocenie punktu końcowego skuteczność 7-walentnej skoniugowanej szczepionki przeciwko S. pneumoniae w zapobieganiu zachorowaniom na zapalenie płuc była nieco większa.
Szczepienie kobiet w wieku 16–23 lat, seronegatywnych wobec HPV typu 6, 11, 16 i 18, 4-walentną rekombinowaną szczepionką przeciwko HPV zapobiegało, w porównaniu z placebo, przewlekłemu zakażeniu lub związanym z nim zmianom patologicznym wywołanym przez typy HPV zawarte w szczepionce, w tym śródbłonkowej neoplazji szyjki macicy. Szczepienie było dobrze tolerowane i nie powodowało poważnych ani ciężkich niepożądanych odczynów poszczepiennych.
Profilaktyczne zastosowanie paracetamolu lub ibuprofenu u dzieci w 4.-6. roku życia przed podaniem piątej dawki szczepionki DTaP nie zmniejszyło, w porównaniu z placebo, częstości występowania i stopnia nasilenia miejscowych niepożądanych odczynów poszczepiennych.
Zastosowanie uodpornienia czynno-biernego (szczepionka przeciwko HBV + immunoglobulina anty-HBs) u noworodków matek, u których we krwi wykazano antygen HBs, zmniejsza w porównaniu z samym szczepieniem ryzyko zakażenia noworodka wirusem zapalenia wątroby typu B.
7-walentna skoniugowana szczepionka przeciwko S. pneumoniae jest bezpieczna i skuteczna w zapobieganiu inwazyjnej chorobie pneumokokowej u dzieci urodzonych przedwcześnie lub z małą urodzeniową masą ciała.
Stosowanie szczepionki przeciwgrypowej lub profilaktyczne stosowanie leków z grupy inhibitorów neuraminidazy skutecznie zapobiega zachorowaniom na grypę u zdrowych dorosłych osób.
Przekazanie leków dla partnerów kobiet i heteroseksualnych mężczyzn, u których rozpoznano rzeżączkę lub chlamydiozę narządów płciowych, w celu ich natychmiastowego leczenia zmniejsza częstość nawrotów lub przetrwałych przypadków zakażenia u tych osób, zwłaszcza w przypadku rzeżączki.
Dzieci, które w wieku 8-10 lat otrzymały podstawową dawkę szczepionki przeciwko WZW B, nie wymagają podania po 5 latach dawki przypominającej.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć