Chemioterapia cytotoksyczna i leczenie za pomocą przeszczepiania krwiotwórczych komórek macierzystych (HSCT) zwiększają ryzyko wystąpienia zakażenia u chorych na chorobę nowotworową, szczególnie w okresie neutropenii. Profilaktyka i odpowiednie leczenie gorączki neutropenicznej mają u takich chorych zasadnicze znaczenie, ponieważ częstość poważnych powikłań w przebiegu gorączki neutropenicznej wynosi 25–30%, natomiast śmiertelność sięga 11%.
W artykule przedstawiono w skrócie stanowisko ekspertów amerykańskich dotyczące stosowania antybiotyków w ostrym zapaleniu oskrzeli, gardła, nosa i zatok przynosowych oraz w chorobie przeziębieniowej u osób bez przewlekłej choroby płuc i bez zaburzeń odporności, zgłaszających się do placówek opieki ambulatoryjnej.
W artykule przedstawiono najbardziej przydatne w praktyce klinicznej fragmenty wytycznych brytyjskich dotyczących postępowania w pozaszpitalnym i szpitalnym zapaleniu płuc u dorosłych, w tym zalecenia odnoszące się do oceny ciężkości choroby, wykonywania badań mikrobiologicznych i stosowania antybiotyków.
Badania na obecność C. difficile lub toksyny należy wykonywać tylko u dzieci z biegunką spełniających kryteria wymienione w kolejnych zaleceniach (objawy kliniczne, wiek).
ZDDO to ostra choroba (trwająca ≤21 dni), zwykle z kaszlem jako głównym objawem podmiotowym i z co najmniej jednym spośród innych objawów ze strony dolnych dróg oddechowych (odkrztuszanie wydzieliny, duszność, świszczący oddech, dyskomfort/ból w klatce piersiowej), bez alternatywnej przyczyny tych objawów (np. zapalenia zatok przynosowych lub astmy).
Artykuł zawiera zalecenia dotyczące postępowania w wywołanych przez MRSA zakażeniach skóry i tkanek miękkich, bakteriemii i infekcyjnym zapaleniu wsierdzia, zapaleniu płuc, zapaleniu kości i stawów, zakażeniach ośrodkowego układu nerwowego, a także zalecenia dotyczące leczenia wspomagającego i zasad stosowania wankomycyny.
Jednym z największych problemów współczesnej medycyny jest szybkie narastanie lekooporności i jej rozprzestrzenianie się u najważniejszych czynników etiologicznych zakażeń człowieka.
W 1991 roku grupa badawcza Royal College of Physicians (RCP) w Wielkiej Brytanii opracowała wytyczne postępowania, które miały ułatwić lekarzom pierwszego kontaktu i pediatrom diagnostykę i leczenie dzieci chorych na ZUM, jedno cześnie umożliwiając identyfikację kontrowersyjnych zagadnień i monitorowanie przydatności wytycznych w praktyce.
Stosowanie fluorochinolonów w pediatrii jest bardzo kontrowersyjne ze względu na opisywane u zwierząt uszkodzenia chrząstki wzrostowej. Jednak jak dotąd nie opisano takiego działania u człowieka. W niektórych przypadkach, takich jak zakażenie bakteriami opornymi na wiele antybiotyków, gdy brak bezpiecznych i skutecznych leków alternatywnych oraz możliwości leczenia pozajelitowego, gdy nie ma innych skutecznych leków w postaci doustnej, stosowanie fluorochinolonów może być konieczne. Zapraszamy Czytelników do zapoznania się z oficjalnym stanowiskiem AAP dotyczącym stosowania tej grupy leków oraz z komentarzem dostosowującym je do polskich warunków.
Artykuł zawiera informacje na temat etiologii i zalecenia odnośnie do leczenia przeciwdrobnoustrojowego następujących zakażeń:
1) liszajca, róży oraz zapalenia skóry i tkanki podskórnej,
2) zakażeń przebiegających z martwicą tkanek,
3) zakażeń w następstwie ukąszeń przez zwierzęta lub człowieka,
3) zakażeń odzwierzęcych,
4) zakażeń ran chirurgicznych,
5) zakażeń u osób z niedoborami odporności.
W warunkach szpitalnych często, ale także coraz częściej w warunkach pozaszpitalnych, lekarze spotykają się z zakażeniami wywołanymi przez szczepy Staphylococcus aureus oporne na metycylinę (MRSA). Najnowsze brytyjskie zalecenia, opracowane z uwzględnieniem najbardziej wiarygodnych danych, mają pomóc lekarzom w podejmowaniu optymalnych decyzji terapeutycznych. Dotyczą one m.in. stosowania i dawkowania glikopeptydów i monitorowania leczenia. Niezwykle przydatne są zalecenia, jak leczyć zakażenia MRSA w różnych lokalizacjach: skóry, tkanki podskórnej, miejsc wkłucia cewników dożylnych, układu moczowego, kości i stawów, bakteriemii, zapalenia wsierdzia, układu oddechowego, ośrodkowego układu nerwowego i narządu wzroku. Zalecenia przedstawiono w sposób czytelny i przydatny w codziennej praktyce.
Artykuł zawiera skrótowe opracowanie aktualnych wytycznych amerykańskich Centers for Disease Control and Prevention dotyczących postępowania w przypadku ekspozycji pracowników służby zdrowia na wirusy zapalenia wątroby typu B i typu C i wirusa nabytego niedoboru odporności, w tym oceny ryzyka zakażenia i uzasadnienie profilaktyki po ekspozycji.