Miejsce naltreksonu w leczeniu przewlekłych dermatoz zapalnych
15.11.2021
Omówienie artykułu: Utility of Naltrexone Treatment for Chronic Inflammatory Dermatologic Conditions: A Systematic Review.
Ekelem C., Juhasz M., Khera P., Mesinkovska N.A.
JAMA Dermatol. 2019; 155(2): 229–236.
Wybrane treści dla pacjenta
-
Pemfigoid bliznowaciejący
Pemfigoid bliznowaciejący dotyczyć może i błon śluzowych i skóry lub tylko błon śluzowych albo skóry. Cechą charakterystyczną jest postępujące bliznowacenie i zaniki. Występuje wiele podtypów klinicznych choroby.
-
Liszaj lśniący
Zmiany skórne w liszaju lśniącym mają charakter drobnych, licznych grudek, zwykle o wymiarach 1–2 mm. Najbardziej typowe miejsca ich lokalizacji to trzon penisa i żołądź, szyja, powierzchnie zgięciowe ramion i rzadziej tułów.
-
Choroby bakteryjne skóry
Choroby bakteryjne skóry to schorzenia wywołane przez bakterie. Zaliczamy do nich piodermie wywołane przez paciorkowce, gronkowce lub inne Gram-ujemne bakterie oraz pozostałe bakteryjne choroby skóry, takie jak różyca, łupież rumieniowy, promienica czy borelioza.
-
Ziarniniak kwasochłonny twarzy
Ziarniniak kwasochłonny twarzy, zwany również ziarniniakiem twarzy, jest przewlekłą chorobą skóry zlokalizowaną głównie na twarzy, która przebiega z tworzeniem ognisk rumieniowo-naciekowych. Przypuszcza się, że jedną z przyczyn choroby może być nadmierna ekspozycja na promieniowanie słoneczne, ale nie jest to w pełni udowodnione.
-
Bielactwo nabyte
Bielactwo nabyte jest chorobą skóry, w przebiegu której w różnych miejscach na ciele pojawiają się plamy hipopigmentacji, czyli białej, odbarwionej skóry. Granica między plamami a zdrową skórą jest dobrze zaznaczona. Bielactwo nabyte najczęściej pojawia się w drugiej dekadzie życia. Przyczyny i mechanizm powstawania bielactwa nabytego nie są dokładnie wyjaśnione, ale bielactwo może się wiązać z występowaniem chorób autoimmunologicznych (np. chorób tarczycy).
-
Rumień obrączkowaty odśrodkowy
Rumień obrączkowaty odśrodkowy to choroba skóry, której przyczyna w większości przypadków pozostaje nieznana. Do rozwoju wykwitów mogą przyczyniać się czynniki infekcyjne, nowotworowe, autoimmunologiczne, pokarmowe oraz niekiedy przyjmowane leki.
-
Pemfigoid pęcherzowy
Pemfigoid pęcherzowy to najczęstsza podnaskórkowa autoimmunologiczna choroba pęcherzowa. Występuje w wieku starszym, po 65.roku życia, rzadko dotyczy dzieci.
-
Linijna IgA dermatoza pęcherzowa
Linijna IgA dermatoza pęcherzowa (LABD) to autoimmunologiczna przewlekła choroba pęcherzowa, która łączy w sobie cechy kliniczne i histologiczne pemfigoidu i opryszczkowatego zapalenia skóry. Dotyczy zarówno dzieci, jak i dorosłych.
-
Ostuda (melasma)
Ostuda (melasma) to jasnobrązowe, brązowe lub szare przebarwienie skóry, które powstaje w związku z narażeniem na światło słoneczne. Ostuda zwykle pojawia się na twarzy oraz przedramionach. Ostuda występuje częściej u kobiet podczas ciąży, stosujących środki antykoncepcyjne, ale może nie mieć też znanej przyczyny. W leczeniu stosuje się miejscowe leki depigmentujące, peelingi chemiczne oraz foto- i laseroterapię. U niektórych osób, zwłaszcza u kobiet, u których ostuda pojawiła się w ciąży, po porodzie ostuda ustępuje bez leczenia.
-
Hipertrychoza (nadmierne owłosienie)
Nadmierne owłosienie to dodatkowe owłosienie, które może pojawić się w określonych obszarach ciała lub na całym ciele. Jeśli nadmierne owłosienie występuje u kobiet w miejscach, w których normalnie występuje tylko u mężczyzn (m. in. nad górną wargą, na klatce piersiowej, podbrzuszu), to mówimy o hirsutyzmie. Jeśli natomiast nadmierne owłosienie ma charakter uogólniony – występuje na całym ciele, to jest to hipertrychoza, która może występować zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Leczenie zależy od przyczyny nadmiernego owłosienia.
