Istotną klinicznie hiperkaliemię rzadko wywołuje tylko jedna przyczyna – prawie zawsze prowadzi do niej skojarzenie kilku czynników (zob. Przyczyny hiperkaliemii).
Należy pamiętać, że jej najczęstszą przyczyną jest stosowanie leków upośledzających nerkowe wydalanie potasu (skojarzenie ACEI i spironolaktomu, nierzadko dodatkowo ARB i preparatu potasu) u osób z przewlekłą chorobą nerek (najczęściej nefropatią cukrzycową).
W nowym wydaniu podręcznika przedstawiono zasady postępowania w przypadku hiperkaliemii (zob. Leczenie). W hiperkaliemii łagodnej zwykle wystarcza usunięcie przyczyny (np. zmniejszenie dawek lub odstawienie leków wywołujących hiperkaliemię) oraz stosowanie się do odpowiednich zaleceń dietetycznych. Często konieczne jest jednak bardziej agresywne leczenie, mające na celu szybkie zmniejszenie stężenia potasu. W nowym wydaniu podręcznika przedstawiono wszystkie dostępne obecnie sposoby postępowania w hiperkaliemii w różnych sytuacjach klinicznych, wraz z praktycznymi wskazówkami.
medycyna praktyczna dla lekarzy
