W aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących stabilnej dławicy piersiowej wprowadzono niewielkie zmiany zasad leczenia. Od czasu publikacji poprzednich wytycznych nie pojawiły się żadne nowe leki do stosowania w tej chorobie, zmieniła się jedynie siła zaleceń do ich stosowania.
Optymalne leczenie zachowawcze obejmuje nadal stosowanie co najmniej 1 leku przeciwdławicowego oraz leków poprawiających rokowanie.
W celu poprawy rokowania zaleca się stosowanie kwasu acetylosalicylowego (ASA) w małej dawce (a w razie jego nietolerancji – klopidogrelu), statyny oraz – u chorych z niewydolnością serca, nadciśnieniem tętniczym lub cukrzycą – inhibitora konwertazy angiotensyny (ACEI) lub blokera receptora angiotensynowego (ARB).
Leki przeciwdławicowe pierwszego wyboru to według najnowszych wytycznych ß-blokery lub blokery kanału wapniowego.
Jeśli postępowanie pierwszego wyboru nie przynosi pożądanego efektu, można dołączyć leki drugiego wyboru lub zastępować nimi dotychczas stosowane leki przeciwdławicowe. Do leków drugiego wyboru zaliczono: azotany długo działające, iwabradynę, nikorandil, ranolazynę i trimetazydynę.
W dławicy naczynioskurczowej zaleca się rozważenie stosowania blokerów kanału wapniowego i azotanów oraz unikanie ß-blokerów.
Jeśli farmakologiczne leczenie przeciwdławicowe jest nieskuteczne, to w następnej kolejności należy rozważyć koronarografię z myślą o rewaskularyzacji (przezskórnej interwencji wieńcowej lub pomostowania aortalno-wieńcowego).
Omówienie nowych zasad leczenia znajdziesz w nowej wersji Interny Szczeklika.
