Istotna klinicznie hiperkaliemia rzadko ma tylko jedną przyczynę. Zazwyczaj prowadzi do niej skojarzenie kilku czynników spośród różnych przyczyn hiperkaliemii. Należy pamiętać, że jej najczęstszą przyczyną jest stosowanie leków upośledzających nerkowe wydalanie potasu (skojarzenie ACEI i spironolaktomu, nierzadko także ARB i preparatu potasu) u osób z przewlekłą chorobą nerek (najczęściej nefropatią cukrzycową).
W nowym wydaniu podręcznika przedstawiono zasady postępowania w przypadku hiperkaliemii. W hiperkaliemii łagodnej wystarcza zazwyczaj usunięcie przyczyny (np. zmniejszenie dawek lub odstawienie leków wywołujących hiperkaliemię) oraz wydanie odpowiednich zaleceń dietetycznych. Jednak zwykle konieczne jest bardziej agresywne leczenie, którego celem jest szybkie zmniejszenie stężenia potasu. W nowym wydaniu podręcznika przedstawiono wszystkie dostępne obecnie sposoby postępowania w hiperkaliemii w różnych sytuacjach klinicznych, wraz z praktycznymi wskazówkami do ich stosowania.
