W trakcie międzynarodowej konferencji dotyczącej chłoniaków zorganizowanej w 2014 r. w Lugano zostały opracowane zalecenia dotyczące oceny stopnia zaawansowania klinicznego chłoniaków, zajęcia poszczególnych narządów oraz oceny odpowiedzi na leczenie (zarówno chłoniaków nie-Hodgkina [nieziarniczych; NHL], jak i chłoniaka Hodgkina [HL]).
Zmodyfikowano po raz kolejny klasyfikację z Ann Arbor dotyczącą chłoniaków pierwotnie węzłowych – tab. 13-1. Obecność lub brak objawów B uwzględnia się w przypadku HL. Zaleca się podawanie największego wymiaru masywnej zmiany węzłowej (bulky disease) w tomografii komputerowej (TK), co ogranicza konieczność stosowania wcześniej używanego znaku „X”.
Nowe kryteria stopnia zaawansowania klinicznego oraz oceny odpowiedzi na leczenie uwzględniają zastosowanie pozytonowej tomografii emisyjnej sprzężonej z tomografią komputerową (PET-TK), która pozwala na różnicowanie obszarów aktywnej tkanki nowotworowej (zmiany węzłowe i pozawęzłowe ogniskowego wychwytu fluorodeoksyglukozy [FDG]) z metabolicznie nieaktywnymi ogniskami włóknienia i bliznowacenia w chłoniakach FDG-awidnych (większość NHL i HL).
TK z kontrastem klatki piersiowej, jamy brzusznej i miednicy jest jedynym badaniem obrazowym stosowanym w chłoniakach, które charakteryzują się małym wychwytem FDG lub brakiem wychwytu (NHL pierwotnie pozawęzłowe, w tym skóry, przewlekła białaczka limfocytowa / chłoniak z małych limfocytów, chłoniak limfoplazmocytowy / makroglobulinemia Waldenströma, chłoniaki strefy brzeżnej).
Zasady oceny stopnia zaawansowania chłoniaków – rozdz. 15-13.
