Czy kalkulator VTE Predict okaże się przydatnym narzędziem w praktyce klinicznej?
Czy wybór metody leczenia wpływa na ryzyko powikłań oraz rozwoju zespołu pozakrzepowego?
Leczenie ostrej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w praktyce klinicznej – dane z europejskiego rejestru PREFER.
Metaanaliza badań prospektywnych z randomizacją objęła dane 1 864 875 chorych z baz Medline, Scopus i CINAHL za okres od 1 stycznia 2009 do 1 kwietnia 2022 roku.
Potwierdzono związek majaczenia z większą śmiertelnością, pogorszeniem czynności poznawczych i utratą autonomii. Częstość majaczenia w okresie pooperacyjnym wynosi w różnych badaniach 11–65%. Ryzyko jest największe u osób starszych. Nie zbadano dotychczas, które sposoby zapobiegania majaczeniu są odpowiednie w przypadku poszczególnych operacji chirurgicznych.
Stosowanie pończoch uciskowych w czasie długotrwałych lotów samolotem - przegląd systematyczny z metaanalizą RTC.
Coraz częściej wykonuje się termoablację wewnątrznaczyniową żylaków kończyn dolnych. Postępowanie pooperacyjne, zwłaszcza kompresja, pozostaje przedmiotem dyskusji. Celem badania było ustalenie wartości klinicznej stosowania skarpet kompresyjnych po leczeniu żylaków kończyn dolnych.
Badanie z randomizacją przeprowadzone w 2 szpitalach, do któego zakwalifikowano chorych obciążonych dużym ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych ocenionych wg skali Capriniego na ≥11 punktów, którzy mieli przejść rozległe operacje.
Chirurdzy przyjmujący chorych w ambulatorium nosili maski albo przezroczyste, albo nieprzezroczyste. Po kontakcie z lekarzem każdy pacjent wypełniał stosowny formularz i odpowiadał na pytania dotyczące empatii chirurga, zaufania, jakie ten wzbudzał, oraz jakości komunikacji.
Związek między występowaniem żylaków a ryzykiem incydentów zakrzepowo-zatorowych i choroby tętnic obwodowych.
Komentator niniejszego doniesienia zauważa: „Przez wiele dekad uważano, że ból pleców, szyi czy barków jest immanentną cechą naszego zawodu i jeśli ktoś chce zostać chirurgiem, to po prostu musi się z tym pogodzić. (...). Czy tak rzeczywiście musi być, a w każdym razie czy musi tak być aż do tego stopnia?”.
Na podstawie przeglądu systematycznego obejmującego 70 badań i 166 404 chorych wyosobniono 5 praktycznych zagadnień dotyczących stosowania NOAC w okresie okołooperacyjnym: wskazania i przeciwskazania do ich stosowania; czas zaprzestania leczenia NOAC przed operacją; postępowanie w przypadku doraźnych interwencji u chorych przyjmujących NOAC; konieczność zastąpienia NOAC innymi lekami, terapia pomostowa; czas ponownego włączenia NOAC po leczeniu operacyjnym.
Leczenie operacyjne jest poważnym czynnikiem ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), zarówno zakrzepicy żył głębokich jak i zatorowości płucnej. Zaleca się szacowanie ryzyka zakrzepicy. Niniejsze badanie objęło 3741 chorych z ŻChZZ w wywiadzie; mediana czasu trwania obserwacji wyniosła 5,7 roku.
Rekomendacje opublikowane w 2019 roku są aktualizacją wytycznych USPSTF z roku 2014. Niniejsze zalecenia dotyczą dorosłych w wieku ≥50 lat, bez objawów.
W tym badaniu z randomizacją chorych z refluksem w zakresie żyły odpiszczelowej losowo przydzielano do 1 z 3 grup (w zależności od sposobu leczenia): ablacji mechaniczno-chemicznej oraz 2 technik wewnątrznaczyniowej ablacji termicznej: z zastosowaniem lasera lub falami o częstotliwości radiowej.
Czy istnieje prosta odpowiedź na pytanie o przewagę leczenia otwartego bądź wewnątrznaczyniowego w kontekście przeżyć odległych chorych operowanych z powodu TAB ?
Niniejsze badanie obejmuje analizę opłacalności przeprowadzoną w rocznym horyzoncie czasowym.
Wpływ leków na gojenie owrzodzeń powstałych na tle niedokrwiennym, po rewaskularyzacji, oceniano w niewielu badaniach. W niniejszym badaniu oceniono oddziaływanie cilostazolu na gojenie owrzodzeń u chorych poddanych pomostowaniu poniżej poziomu pachwiny z powodu niedokrwienia.
Wpływ terapii podciśnieniowej na wzrost bakterii w ranie pozostaje nieznany. Celem niniejszego przeglądu systematycznego jest odpowiedź na postawione w tytule pytanie na podstawie analizy dostępnych doniesień.
Badanie kliniczne z randomizacją POISE-2 objęło 10 010 chorych, spośród których 603 poddano operacji z zakresu chirurgii naczyniowej. Okołooperacyjnie otrzymywali oni bądź ASA, bądź placebo (kontynuowano leczenie przy użyciu ASA/placebo lub rozpoczęto podawanie ASA/placebo).