Na marginesie

  • Diagnozy mogą nam powiedzieć więcej o lekarzu rodzinnym niż o pacjencie...

    Czy zwróciliście uwagę, jak często zdarzyło się Wam przeczytać o danej chorobie i już kilka dni później po raz pierwszy ją zdiagnozować?

  • Pokonać lęk i niepewność

    Podczas całego mojego życia zawodowego pojawiło się niewiele tak poważnych zagrożeń zdrowotnych o globalnym zasięgu jak koronawirus. Zdumiewające tempo rozwoju sytuacji oznacza, że to, co piszę dziś, może być nieaktualne jutro, a co dopiero za kilka tygodni, kiedy będziecie czytać ten tekst.

  • Zamykanie konsultacji

    Jeśli pod koniec konsultacji pacjent werbalnie lub niewerbalnie daje znać, że chciałby coś dodać, warto rozważyć zadanie pytania skriningowego typu: „Czy coś jeszcze?”, „Czy coś jeszcze pana/panią niepokoi?”.

  • Dylemat lekarza

    Co jakiś czas w mojej karierze lekarza rodzinnego zdarza mi się łapać na tym, że zupełnie nie wiem, co powiedzieć.

  • Czy Twoi pacjenci zwracają uwagę na to, w co się ubierasz?

    Pracujesz w puchatym sweterku, w sukience, w garniturze, czy może w koszuli z rozpiętym kołnierzykiem? Jeśli jesteś mężczyzną, czy kiedykolwiek zakładasz krawat? Czy celowo zdecydowałeś się na bardziej formalny ubiór, czy może bardziej swobodny styl?

  • Teach-back – prosta technika pozwalająca poprawić zrozumienie przez pacjentów przekazywanych informacji

    Połowa pacjentów wychodzi od lekarza, nie rozumiejąc tego, co im powiedział, użycie tej prostej techniki może pomóc.

  • Najprostsze rzeczy czynią największą różnicę

    Bałagan na biurku to bałagan w umyśle. Biurko, po którym znać, że jego właściciel jest zajęty, może dawać pacjentowi sygnał, że lekarz nie ma dla niego czasu.

  • Czy wszyscy lekarze to hipochondrycy?

    Kiedyś myślałem, że to jedynie mój kłopot. Aż pewnego razu zobaczyłem na Twitterze, jak jeden z lekarzy napisał, że wstał z łóżka, poszedł do łazienki, poczuł chlupotanie w dole brzucha i natychmiast zdiagnozował u siebie wodobrzusze – ze wszelkimi drastycznymi konsekwencjami.

  • Podstawowa opieka zdrowotna w Polsce – dane statystyczne

    Mijają 2 lata od wprowadzenia w Polsce ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej (POZ). Określono w niej, że POZ stanowi miejsce pierwszego kontaktu świadczeniobiorcy z systemem ochrony zdrowia, w ramach którego zapewniony jest dostęp do profilaktycznych, diagnostycznych, leczniczych, pielęgnacyjnych oraz rehabilitacyjnych świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych.

  • Wdzięczność i przeżycie pacjenta nie są dowodem na skuteczność postępowania

    Czasem podejrzewam, że pewnego dnia zostanie udowodnione, że wszystko, czego nauczyłem się na studiach medycznych, okaże się błędne. Może przesadzam.

69 artykułów - strona 1 z 7