U chorych z ciężkim ARDS wczesne zastosowanie leków zwiotczających mięśnie szkieletowe zmniejszyło ryzyko zgonu i urazu ciśnieniowego płuc.
Osoby starsze i pensjonariusze domów przewlekłej opieki stanowią grupę zwiększonego ryzyka zachorowania na zapalenie płuc wywołane przez Streptococus pneumoniae i zgonu z tego powodu. Skuteczną metodą zapobiegania zakażeniom pneumokokowym (a zwłaszcza inwazyjnej chorobie pneumokokowej) są szczepienia ochronne.
POChP stanowi duże obciążenie dla chorych, jak i dla systemu opieki zdrowotnej. Program leczenia choroby przewlekłej można ogólnie zdefiniować jako działania mające na celu poprawę stanu zdrowia i redukcję kosztów opieki zdrowotnej.
U chorych na POChP stosowanie wziewnie budezonidu (samego lub z formoterolem), w porównaniu ze stosowaniem placebo lub samego formoterolu, nie zwiększa ryzyka wystąpienia zapalenia płuc w okresie 12 miesięcy.
U chorych na umiarkowaną POChP, spośród których większość przyjmowała przewlekle glikokortykosteroidy wziewne i długo działające β2-mimetyki, przewlekłe stosowanie tiotropium, w porównaniu z placebo, zmniejszyło tempo pogarszania się wartości FEV1 (po inhalacji leku rozkurczającego oskrzela) i częstość zaostrzeń choroby, a nie wpłynęło na ryzyko zgonu.
U chorych na POChP w stadium umiarkowanym lub ciężkim, leczonych salmeterolem albo tiotropium, dodanie roflumilastu, w porównaniu z placebo, poprawiło czynność płuc wyrażoną wartością FEV1, nie zmniejszyło częstości jakichkolwiek zaostrzeń, zmniejszyło odsetek chorych, u których wystąpiło jakiekolwiek zaostrzenie, i wiązało się z częstszym występowaniem zdarzeń niepożądanych prowadzących do zaprzestania przyjmowania leku.
Według autorów badań roflumilast może być jedną z opcji leczenia u chorych, którzy dobrze ten lek tolerują.
U dorosłych z zaostrzeniem astmy, leczonych na oddziałach pomocy doraźnej lub hospitalizowanych, zaleca się stosowanie GKS ogólnoustrojowo.
Według autorów badania 4-krotne zwiększenie dawki GKS wziewnego w przypadku subiektywnego lub obiektywnego pogorszenia kontroli astmy jest obiecującą interwencją, której skuteczność powinno się potwierdzić w dalszych badaniach.
Cztery lata po zakończeniu przewlekłego stosowania budezonidu lub nedokromilu sodu wziewnie u dzieci chorych na astmę przewleką lekką lub umiarkowaną nie zaobserwowano utrzymywania się różnic w przebiegu choroby stwierdzonych podczas stosowania leczenia.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.