Jakie są zalety i wady preparatów o znacznym i nieznacznym stopniu hydrolizy?

Hydrolizaty białek są preparatami mlekozastępczymi, w których cząsteczki białka poddano hydrolizie na drodze enzymatycznej (np. trypsyna) i/lub termicznej, a czasami dodatkowo ultrafiltracji. Efekt hydrolizy stanowią krótkołańcuchowe peptydy o zmniejszonych właściwościach antygenowych. Im większy stopień fragmentacji białka wyjściowego, tym mniejsze prawdopodobieństwo alergizacji, ale jednocześnie gorszy smak i zapach produktu.

Produkty o umiarkowanie zmniejszonej alergenności stosuje się jedynie w profilaktyce chorób alergicznych u dzieci z potwierdzonym obciążeniem rodzinnym chorobą atopową (chory rodzic lub rodzeństwo). Nie należy ich stosować w leczeniu alergii pokarmowej.

Produkty o znacznie zmniejszonej alergenności, czyli hydrolizaty o znacznym stopniu hydrolizy białka, można stosować w profilaktyce, diagnostyce i leczeniu alergii na pokarmy (zwykle na BMK i/lub soi) oraz szeroko rozumianych zaburzeń wchłaniania i trawienia (np. w niektórych postaciach niewydolności zewnątrzwydzielniczej trzustki czy zespole krótkiego jelita).

Podstawową wadą hydrolizatów białek jest ich smak i zapach często nieakceptowany przez dzieci, a jeszcze częściej przez rodziców. Dziecko zazwyczaj akceptuje hydrolizaty, jeżeli po raz pierwszy otrzyma je przed ukończeniem 4. miesiąca życia, natomiast znacznie trudniej jest je wprowadzić do diety starszych niemowląt. Pomocna może być metoda stopniowego wprowadzania nowej mieszanki w ciągu kilku karmień, a czasem nawet w ciągu kilku dni, i powolnego zwiększania objętości nowego produktu. (maj 2013)

Piśmiennictwo

1. Szajewska H. (ref.): Żywienie dzieci zdrowych i chorych. Akademia Medyczna w Warszawie, 2007
2. Greer F.R., Sicherer S.H., Burks A.W., American Academy of Pediatrics Committee on Nutrition; American Academy of Pediatrics Section on Allergy and Immunology: Effects of early nutritional interventions on the development of atopic disease in infants and children: the role of maternal dietary restriction, breastfeeding, timing of introduction of complementary foods, and hydrolyzed formulas. Pediatrics, 2008; 121: 183–191