Odpowiedź
dr n. med. Agnieszka Matkowska-Kocjan
Klinika Pediatrii i Chorób Infekcyjnych, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu
Choroby przenoszone drogą kontaktów seksualnych (ChPDS) rzadko występują u dzieci i młodzieży wykorzystywanych seksualnie, jednak w niektórych przypadkach mają kluczowe znaczenie dla potwierdzenia rozpoznania wykorzystywania seksualnego i ochrony dzieci. Dzieci zwykle niechętnie ujawniają fakt wykorzystywania seksualnego, dlatego w przypadku takiego podejrzenia badania w tym kierunku należy przeprowadzić niezależnie od deklaracji pacjenta.
Wskazania do badań diagnostycznych w kierunku ChPDS u dzieci i młodzieży obejmują
- ujawnienie wykorzystania seksulanego dziecka (kontakt genitalno-genitalny, analno-genitalny, oralno-genitalny, oralno-analny
- podejrzenie zgwałcenia
- stwierdzenie nieprawidłowej wydzieliny z narządów płciowych lub odbyt
- niewyjaśniony uraz okolicy narządów płciowych lub odbytu (ostry lub przewlekły)
- ChPDS u rodzeństwa lub ujawnienie wykorzystania seksualnego rodzeństwa.
Postępowanie u dzieci z ChPDS wymaga ścisłej współpracy lekarzy, pracowników laboratoriów i instytucji odpowiedzialnych za ochronę dzieci. Jeśli istnieją takie wskazania, oficjalne dochodzenie należy wszcząć niezwłocznie. Niektóre choroby (np. rzeżączka, kiła, zakażenie HIV, chlamydioza i rzęsistkowica) nabyte po okresie noworodkowym istotnie wskazują na kontakt seksualny. W przypadku innych chorób (np. opryszczki zwykłej, brodawek odbytowo-płciowych oraz zapalenia pochwy) możliwa jest także inna droga zakażenia niż płciowa.
Piśmiennictwo:
1. Hornor G.: Sexually transmitted infections and children: what the PNP should know. J. Pediatr. Health Care, 2017; 31 (2): 222–2292. Workowski K.A., Bachmann L.H., Chan P.A. i wsp.: Sexually transmitted infections treatment guidelines, 2021. MMWR Recomm. Rep., 2021; 70 (4): 1–187
