Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. II. Zalecenia Amerykańskiego Komitetu Doradczego ds. Szczepień Ochronnych (ACIP)

19.11.2007

opracowanie na podstawie: General recommendations on immunization Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP)

Andrew T. Kroger, William L. Atkinson, Edgar K. Marcuse, Larry K. Pickering

Morbidity and Mortality Weekly Report, 2006; 55 (RR-15): 1–48

Od Redakcji: artykuł jest kolejnym z cyklu opracowań, w którym przedstawiamy Czytelnikom najważniejsze fragmenty wytycznych ACIP. Całość wytycznych ukaże się w postaci Wydania Specjalnego.

Zobacz również:
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. I.
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. III.
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. IV.
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. V.
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych – cz. VI.
Skróty:
ACIP – Komitet Doradczy ds. Szczepień Ochronnych, MMR – szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce, WZW – wirusowe zapalenie wątroby,
IG – immunoglobulina, IgG – immunoglobulina klasy G, IVIG – dożylny preparat immunoglobulin, LAIV – "żywa" szczepionka przeciwko grypie, RSV – wirus syncytium nabłonka dróg oddechowych (wirus RS)

Odstępy między szczepieniem a podawaniem preparatów zawierających przeciwciała

Szczepionki "żywe"

1. Szczepionkę przeciwko żółtej gorączce można zastosować w dowolnym czasie przed podaniem każdego preparatu immunoglobulin, hiperimmunizowanej immunoglobuliny, dożylnego preparatu immunoglobulin lub innego preparatu zawierającego przeciwciała, po nim lub równocześnie z nim.
Takie postępowanie nie jest obarczone ryzykiem zmniejszenia skuteczności szczepienia, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby stosowane w USA (a także w Polsce – przyp. red.) preparaty krwi zawierały dużo przeciwciał przeciwko wirusowi żółtej gorączki (takie samo zalecenie dotyczy doustnej szczepionki przeciwko durowi brzusznemu [Ty21] i "żywej", donosowej szczepionki przeciwko grypie [LAIV], które nie są zarejestrowane i dostępne w Polsce – przyp. red.)

2. Szczepienie "żywymi" szczepionkami podawanymi w postaci wstrzyknięcia (z wyjątkiem żółtej gorączki) należy opóźnić o 3–11 miesięcy (w zależności od dawki przeciwciał) po podaniu preparatów krwi lub przeciwciał.
Preparaty krwi (np. krew pełna, koncentrat krwinek czerwonych i osocze), a także inne preparaty zawierające przeciwciała (np. immunoglobuliny, hiperimmunizowane immunoglobuliny oraz dożylne preparaty immunoglobulin [ang. intravenous immune globulin – IVIG]), mogą upośledzać odpowiedź immunologiczną na szczepienie przeciwko odrze i różyczce przez 3 miesiące lub nawet dłużej. Ich wpływ na skuteczność szczepienia przeciwko śwince i ospie wietrznej nie jest znany, ale wiadomo, że dostępne na rynku preparaty immunoglobulin zawierają swoiste przeciwciała przeciwko tym wirusom.
Czas utrzymywania się ryzyka istotnej interakcji między "żywą" szczepionką podaną w postaci wstrzyknięcia (z wyjątkiem szczepionki przeciwko żółtej gorączce) a przeciwciałami podanymi w postaci preparatu krwi lub krwiopochodnego zależy od ilości swoistych przeciwciał przeciwko danemu antygenowi zawartych w preparacie. W związku z tym, po podaniu pacjentowi takiego preparatu szczepienie "żywymi" szczepionkami (z wyjątkiem wymienionych powyżej w zaleceniu 1.) należy opóźnić do momentu rozpadu biernie nabytych przeciwciał (tab. 1.). Jeżeli po podaniu preparatu przeciwciał szczepienie "żywą" szczepionką przeciwwirusową podawaną w postaci wstrzyknięcia wykonano w odstępie krótszym niż zalecany w niniejszych wytycznych, dawkę tę należy podać powtórnie (chyba że badanie serologicznego potwierdzi zadowalające stężenie swoistych przeciwciał po szczepieniu). Powtórne szczepienie lub badanie serologiczne należy przeprowadzić po upływie czasu zalecanego dla danego preparatu zawierającego przeciwciała (tab. 2.).

Wybrane treści dla pacjenta

Mózgowe porażenie dziecięce Ważne, by dziecko z MPD było pod systematyczną, wieloprofilową opieką, miało terapię dostosowaną do swoich potrzeb i możliwości, stosowaną długofalowo. Z jednej strony nie należy zaniedbywać terapii, z drugiej jednak nie można dopuszczać do nadmiernego przeciążenia dziecka zbyt dużą ilością pracy.
Szczepienie przeciwko gruźlicy Polska należy do krajów o średniej liczbie zachorowań na gruźlicę, a każdego roku jest ich coraz mniej. Chorują głównie dorośli, a liczba zachorowań u dzieci – między innymi dzięki prowadzonym od lat skutecznym szczepieniom – jest znacznie mniejsza.
Autyzm Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, a więc dotyczącym rozwijającego się mózgu dziecka na bardzo wczesnym etapie. Wśród przyczyn wywołujących autyzm wymienia się czynniki genetyczne i środowiskowe. Tak więc, dziecko, rodząc się już „nosi w sobie” problem, jednak u bardzo małego niemowlęcia nie jest łatwo go zauważyć. Wraz z wiekiem staje się bardziej wyraźny i możliwy do zdiagnozowania.
Zakażenia grzybicze u dzieci Zakażenia grzybicze należą do częstych infekcyjnych chorób skóry spotykanych u dzieci. Najczęściej występują grzybice owłosionej skóry głowy, które należą do chorób wysoce zakaźnych.
Zapalenie płuc u dzieci Pojawienie się duszności, kaszlu oraz gorączki wymaga zawsze konsultacji lekarskiej. Konieczne jest podawanie przez opiekunów dziecka leków przeciwgorączkowych. Ważne jest również zadbanie o prawidłowe nawodnienie. W pierwszych dniach leczenia nie należy zmuszać dziecka do jedzenia.
Szczepienia przed wyjazdem do Afryki Południowej Botswana, Lesotho, Madagaskar, Majotta, Malawi, Mozambik, Namibia, Republika Południowej Afryki (RPA), Suazi, Zambia i Zimbabwe - czy przed podróżują do tych miejsc należy się zaszczepić?
Gruźlica dziecięca Wczesne objawy gruźlicy często są niecharakterystyczne. Należą do nich stany podgorączkowe, pocenie się (szczególnie w nocy), utrzymujący się kaszel, chudnięcie. Objawy zaawansowanej gruźlicy zależą od lokalizacji jej ognisk.
Zaburzenia lękowe u dzieci i młodzieży Zaburzenia lękowe mogą dotykać nawet do 20% dzieci i nastolatków. W okresie dzieciństwa i dojrzewania występują różne postacie zaburzeń lękowych.
Padaczka u dziecka Przyczyną padaczki jest nieprawidłowa funkcja komórek mózgu (neuronów). Ponieważ mózg koordynuje wiele różnych funkcji organizmu, objawy padaczki u poszczególnych pacjentów mogą być bardzo różnorodne. Różne są też sposoby leczenia i rokowanie.
Szczepienie przeciwko pałeczce hemofilnej typu b (Hib) Pałeczka hemofilna typu b jest powszechnie występującą bakterią, wywołującą zapalenia dróg oddechowych (np. oskrzeli, zatok) i ucha środkowego, a także poważniejsze, zagrażające życiu choroby.