Opracowała dr med. Bożena Dubiel
Konsultował dr hab. med. Leszek Szenborn
Katedra i Klinika Pediatrii i Chorób Infekcyjnych AM we Wrocławiu
Wprowadzenie
Skuteczność szczepienia przeciwko ospie wietrznej potwierdzono w licznych badaniach klinicznych. W wielu krajach po wprowadzeniu tego szczepienia do obowiązkowego programu szczepień stwierdzono znaczne zmniejszenie zachorowalności na ospę wietrzną, nie udało się jej jednak całkowicie wyeliminować. Choroba zazwyczaj przebiega łagodnie, ale w 1% przypadków występują powikłania, takie jak: wtórne zakażenie bakteryjne, zapalenie płuc lub zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Jak wykazały wcześniejsze badania, szczególne duże ryzyko ciężkiego przebiegu choroby i jej powikłań występuje u osób wtórnie zakażonych przez domowników (najczęściej dziecko). Z tego powodu proponuje się, aby nieuodpornionym osobom, które miały w domu kontakt z chorym na ospę wietrzną, jak najszybciej podać szczepionkę (p. Med. Prakt. Pediatr. 3/2002, s. 11–25 – przyp. red.).