Zobacz również:
Leczenie astmy u dzieci (GINA 2006) – cz. I
Leczenie astmy u dzieci (GINA 2006) – cz. II
Leczenie astmy u dzieci (GINA 2006) – cz. III
Skróty:
ANN – alergiczny nieżyt nosa,
FEV1– natężona pierwszosekundowa objętość wydechowa,
FVC – natężona pojemność życiowa,
GKS – glikokortykosteroidy,
PEF – szczytowy przepływ wydechowy,
RSV – wirus syncytium nabłonka dróg oddechowych
Rozpoznawanie i monitorowanie astmy
Prawidłowe rozpoznanie astmy jest podstawą wdrożenia skutecznego leczenia. Objawy podmiotowe astmy mogą przemijać i być niedoceniane przez chorych oraz lekarzy lub – ponieważ są nieswoiste – mogą prowadzić do błędnego rozpoznania. Dotyczy to zwłaszcza dzieci, u których błędne rozpoznania obejmują różne postaci zapalenia oskrzeli.
Rozpoznanie kliniczne
Wywiad
Rozpoznanie astmy zwykle opiera się na występowaniu charakterystycznych objawów podmiotowych. Rozpoznanie kliniczne astmy często jest oparte na:
1) duszność
2) świszczący oddech
3) kaszel
4) uczucie ściskania w klatce piersiowej
1) zmienności
2) występowaniu po narażeniu na nieswoiste czynniki drażniące (np. dym, opary, silne zapachy lub wysiłek fizyczny)
3) nasilaniu się w nocy
4) ustępowaniu pod wpływem właściwego leczenia przeciwastmatycznego
1) występowaniu objawów po przypadkowym kontakcie z alergenem
2) sezonowej zmienności objawów – u niektórych uczulonych chorych astma może się nasilać w wyniku sezonowego wzrostu ekspozycji na określone alergeny powietrznopochodne, takie jak zarodniki grzybów pleśniowych (Alternaria) oraz pyłek brzozy, traw i ambrozji. Astma związana z nieżytem nosa może występować okresowo, a między okresami narażenia na czynnik sprawczy chory w ogóle nie ma dolegliwości.
3) dodatnim wywiadzie rodzinnym w kierunku astmy i chorób atopowych.