Skróty: IFN-γ – interferon γ, IGRA – pomiar wydzielania interferonu γ, MDR-TB – gruźlica wielolekooporna, OT – odczyn tuberkulinowy, XDR-TB – gruźlica wielolekooporna o rozszerzonej lekooporności
Sytuacja epidemiologiczna gruźlicy w Polsce
Światowa Organizacja Zdrowia podzieliła państwa
europejskie ze względu na zapadalność na gruźlicę
na 3 kategorie:
1) państwa o małej zapadalności (<20/100 000
ludności)
2) państwa o średniej zapadalności (20–50/100 000)
3) państwa o dużej zapadalności (>50/100 000).
Dane liczbowe przedstawione poniżej dotyczą
2009 roku. Polska należy do krajów o średniej
zapadalności na gruźlicę, aczkolwiek zbliża się
do grupy krajów o małej zapadalności – wskaźnik
zapadalności wyniósł 21,6/100 000 (dla porównania w Czechach – 8, w Niemczech – 4, na Ukrainie
– 79). Odnotowano 8236 przypadków gruźlicy,
gruźlica płuc stanowiła 92,9%. Największa zapadalność
na gruźlicę występuje w województwach
lubelskim, świętokrzyskim i łódzkim, a najmniejsza w wielkopolskim i lubuskim. Znaczne różnice w zapadalności między województwami utrzymują
się od wielu lat. Na gruźlicę pozapłucną zachorowały
582 osoby (7,1% nowych przypadków gruźlicy),
co oznacza, że współczynnik zapadalności
wyniósł 1,5/100 000.
Wznowy gruźlicy są pośrednim wskaźnikiem
jakości leczenia tej choroby. W Polsce odsetek
chorych ze wznową gruźlicy jest ciągle wysoki i w 2009 roku stanowił 11,8% wszystkich zarejestrowanych
przypadków.