Porównanie niekorzystnego wpływu rofekoksybu i naproksenu na górny odcinek przewodu pokarmowego u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów - badanie VIGOR
01.12.2000
Comparison of upper gastrointestinal toxicity of rofecoxib and naproxen in patients with rheumatoid arthritis
C. Bombardier, L. Laine, A. Reicin, D. Shapiro, R. Burgos-Vargas, B. Davis, R. Day, M. Bosi Ferraz, C.J. Hawkey, M.C. Hochberg, T.K. Kvien, T.J. Schnitzer
The New England Journal of Medicine, 2000; 343: 1520-1528
Wybrane treści dla pacjenta
-
Choroba zwyrodnieniowa stawów a reumatoidalne zapalenie stawów - różnice
Czy jest jakaś różnica między chorobą zwyrodnieniową stawów i reumatoidalnym zapaleniem stawów? Czy można je odróżnić?
-
Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
Wrzody żołądka i dwunastnicy są częstą chorobą, w przebiegu której dochodzi do cyklicznego pojawiania się wrzodów trawiennych. Najczęstszą przyczyną jest zakażenie Helicobacter pylori. Objawem wrzodów żołądka i dwunastnicy jest ból w górnej części brzucha, występujący w przypadku wrzodu żołądka podczas posiłków, a w przypadku wrzodu dwunastnicy – na czczo (w tym w nocy ok. godz. 23.00–2.00) i w ciągu 2–3 godzin po posiłkach, ustępujący po spożyciu pokarmu lub przyjęciu leków zobojętniających kwas solny. Często przebieg choroby jest bezobjawowy.
-
Zespół rozrostu bakteryjnego
Zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) to stan, w którym w jelicie cienkim występuje zwiększona liczba bakterii, co powoduje objawy i może prowadzić do zaburzeń trawienia i wchłaniania. Głównymi objawami są: wzdęcie brzucha, biegunki, ból brzucha. Nieleczone SIBO pociąga za sobą niekorzystne skutki zdrowotne (m.in. niedobór witaminy B12, A i D, niedożywienie).
-
Szczelina odbytu
Najbardziej typowy obraz tego schorzenia to piekący ból okolicy odbytu nasilający się przy wypróżnieniach, możliwe jest niewielkie krwawienie (ślad krwi na papierze toaletowym). Szczelina może być „ostra” – o objawach o dużym nasileniu, trwających krótko lub przewlekła, gdy objawy trwają długo. W przypadkach szczeliny przewlekłej może dojść do wykształcenia fałdu na brzegu odbytu.
-
Zespół krótkiego jelita
Zespół krótkiego jelita to stan po wycięciu lub wyłączeniu z pasażu pokarmu części lub całego jelita cienkiego, prowadzący do tak znacznego zmniejszenia wchłaniania, że odżywianie drogą przewodu pokarmowego nie pozwala na utrzymanie stanu zdrowia pacjenta. W leczeniu stosuje się przede wszystkim żywienie pozajelitowe w domu.
-
Pęcherzyca
Pęcherzyca to choroba pęcherzowa skóry o podłożu autoimmunologicznym i przewlekłym przebiegu. Cechuje się występowaniem pęcherzy w obrębie naskórka (śródnaskórkowo) i błon śluzowych.
-
Produkty żywnościowe pomocne w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów
Choć nie ma konkretnej diety, która leczyłaby RZS, to liczne badania dostarczają coraz więcej informacji na temat wpływu poszczególnych składników żywieniowych na ryzyko zachorowania i aktywność choroby. Niektóre produkty mogą być pomocne w wyciszaniu stanu zapalnego.
-
Celiakia
Celiakia (glutenozależna choroba trzewna) to przewlekła, wielonarządowa choroba o podłożu autoimmunologicznym, w której u osób predysponowanych genetycznie wskutek spożywania glutenu dochodzi do uszkodzenia jelita cienkiego. Objawy celiakii mogą dotyczyć przewodu pokarmowego (bóle brzucha, przewlekła biegunka, wzdęcia), ale także innych narządów. Diagnoza jest stawiana na podstawie badania przeciwciał we krwi oraz wyników badania biopsji jelita. Leczenie celiakii polega na stosowaniu przez całe życie diety bezglutenowej, która powoduje ustąpienie objawów i umożliwia prowadzenie normalnego trybu życia.
-
Zapalenie błony śluzowej żołądka
Zapalenie błony śluzowej żołądka to stan, w którym dochodzi do uszkodzenia błony śluzowej żołądka. Najczęściej jest to spowodowane przez bakterię Helicobacter pylori. Inną postacią uszkodzenia błony śluzowej jest ostra gastropatia krwotoczna (nadżerkowa), w przebiegu której na powierzchni błony śluzowej powstają krwawiące nadżerki (ubytki).
-
Liszaj lśniący
Zmiany skórne w liszaju lśniącym mają charakter drobnych, licznych grudek, zwykle o wymiarach 1–2 mm. Najbardziej typowe miejsca ich lokalizacji to trzon penisa i żołądź, szyja, powierzchnie zgięciowe ramion i rzadziej tułów.