W kolejnym odcinku cyklu omówiono kryteria pomocne w rozpoznawania zawału serca u chorych z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa.
W kolejnym odcinku cyklu omówiono tzw. falę N, zmianę w elektrokardiogramie, która może występować u chorych z zamknięciem gałęzi okalającej lewej tętnicy wieńcowej.
W czwartym odcinku cyklu omówiono objaw de Wintera uznany za ekwiwalent zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI).
W trzecim odcinku cyklu omówiono kolejną zmianę elektrokardiograficzną uznaną za ekwiwalent zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) – zespół Wellensa.
W drugim odcinku cyklu omówiono kolejną zmianę elektrokardiograficzną uznaną za ekwiwalent zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) – rozlane obniżenie odcinka ST w wielu odprowadzeniach kończynowych (I, II, III, aVL, aVF) oraz przedsercowych (V2–V6) z towarzyszącym uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniu aVR i niekiedy także w odprowadzeniu V1.
Pierwszy odcinek cyklu, w którym będą omawiane równoważniki zawału serca z uniesieniem odcinka ST, zawiera wskazówki pomagające w rozpoznawaniu zawału ściany tylnej.
Jaki jest powód przerwy w rytmie komorowym zarejestrowanej w czasie snu w badaniu holterowskim mężczyzny po zawale serca?