Przedstawiamy bieżącą klasyfikację zaawansowania raka piersi, zgodną z upublicznionym w styczniu 2010 roku 7. wydaniem klasyfikacji TNM, przygotowanym przez American Joint Committee on Cancer (AJCC).
Artykuł ten jest kontynuacją prezentacji aktualnej klasyfikacji najczęstszych nowotworów złośliwych zgodnej z upublicznionym w styczniu 2010 roku 7. wydaniem klasyfikacji TNM, przygotowanym przez American Joint Committee on Cancer (AJCC).
Podobnie jak w poprzedniej wersji klasyfikacji TNM raka tarczycy chorzy na zróżnicowane raki tarczycy przed 45. rokiem życia ze względu na bardzo łagodny przebieg kliniczny klasyfikowani są jedynie do I (w wypadku cechy M0) lub II (w wypadku cechy M1) stopnia zaawansowania klinicznego.
W bieżącej edycji klasyfikację TNM raka dróg żółciowych podzielono na odrębne klasyfikacje dla zmian przywnękowych (proksymalnych) oraz obwodowych (dystalnych).
Kliniczne i patologiczne odróżnienie raka brodawki Vatera od raka obwodowych dróg żółciowych powstającego na odcinku wewnąrztrzustkowym oraz od raka głowy trzustki może nastręczać znaczne trudności.
W bieżącej klasyfikacji TNM raki zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych podzielono na przywnękowe (proksymalne) oraz obwodowe (dystalne); dla każdej z tych lokalizacji utworzono odrębne klasyfikacje TNM.
Bieżąca klasyfikacja TNM raka pęcherzyka żółciowego obejmuje także raka przewodu pęcherzykowego.
Klasyfikacja TNM raka wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych pojawia się po raz pierwszy w bieżącej edycji klasyfikacji TNM. Jest ona niezależna od klasyfikacji raków zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych, w tym raków wnęki wątroby.
Dominującą postacią histologiczną nowotworu w tym rejonie anatomicznym jest rak płaskonabłonkowy; omówione tutaj zasady klasyfikacji odnoszą się jednak do wszystkich postaci histologicznych raka wargi i jamy ustnej
Klasyfikacja odnosi się wyłącznie do raków wątrobowokomórkowych (zarówno postaci klasycznej, jak i włóknisto-blaszkowatej); raki wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych klasyfikuje się zgodnie z odrębną klasyfikacją TNM.
Klasyfikacja TNM raka pęcherza moczowego opublikowana w 2010 roku wprowadza kilka istotnych zmian w porównaniu z poprzednią wersją. Przedstawiamy najwazniejsze z nich.
Poniżej przedstawiono aktualną klasyfikację TNM (wydanie 7. z 2010 roku) pierwotnych chłoniaków skóry (ziarniniaka grzybiastego oraz zespołu Sézary'ego) zgodną z propozycją przedstawioną przez International Society for Cutaneous Lymphoma (ISCL) oraz European Society for Research and Treatment of Cancer (EORTC) w 2007 roku.
Klasyfikacja odnosi się wyłącznie do typów histologicznych raka nerkowokomórkowego przedstawionych w klasyfikacji World Health Organization (WHO) z 2004 roku i nie należy jej stosować w odniesieniu do gruczolaków.
Klasyfikację oparto na znanych cechach rokowniczych, takich jak: wielkość guza pierwotnego, miejscowe naciekanie oraz obecność lub brak naciekania przez nowotwór sąsiednich narządów.
W 2010 roku z klasyfikacji TNM raków skóry wyodrębniono osobną klasyfikację dla raka z komórek Merkla (Merkel cell carcinoma - MCC).
Klasyfikacja TNM raków skóry opublikowana w 2010 roku została bardzo znacznie zmieniona w porównaniu z poprzednią wersją. Obejmuje ona wszystkie raki skóry (około 82 typów histologicznych nowotworów złośliwych skóry) określane anglojęzycznym terminem non-melanoma skin carcinoma, w tym przede wszystkim raka płaskonabłonkowego i raka podstawnokomórkowego skóry, z wyłączeniem raka z komórek neuroendokrynnych (raka z komórek Merkla) oraz raków powieki.
Jakie zmiany wprowadzono w opublikowanej w 2010 roku klasyfikacji TNM raków powieki?
Klasyfikacja obejmuje nowotwory o charakterze rakowiaków (dobrze zróżnicowane guzy neuroendokrynne oraz dobrze zróżnicowane raki neuroendokrynne) żołądka, jelita cienkiego, jelita grubego, odbytnicy i brodawki Vatera.
Klasyfikacja obejmuje gruczolakoraki i rakowiaki wyrostka robaczkowego, jednak są one klasyfikowane według odrębnych kryteriów.
W poprzednim wydaniu klasyfikacji TNM nowotwory neuroendokrynne i rakowiaki wyłączono z klasyfikacji TNM nowotworów trzustki. Obecnie jedną klasyfikacją stopni zaawansowania klinicznego objęto wszystkie typy histologiczne nowotworów złośliwych trzustki (zarówno raka gruczołowego, jak i nowotworów neuroendokrynnych.