02.02.2012
Artykuł redakcyjny na podstawie aktualizacji klasyfikacji TNM z 2010 roku
Przygotowali: lek. Joanna Wysocka1, dr med. Wojciech M. Wysocki2, dr med. Janusz Jaszczyński3
1 Zakład Patomorfologii Nowotworów, Centrum Onkologii – Instytut im. M. Skłodowskiej-Curie, Oddział w Krakowie
2 Klinika Chirurgii Onkologicznej, Centrum Onkologii – Instytut im. M. Skłodowskiej-Curie, Oddział w Krakowie
3 Klinika Chirurgii Onkologicznej, Centrum Onkologii – Instytut im. M. Skłodowskiej-Curie, Oddział w Krakowie
Od Redakcji: Artykuł ten jest kontynuacją prezentacji aktualnej klasyfikacji najczęstszych nowotworów złośliwych zgodnej z upublicznionym w styczniu 2010 roku 7. wydaniem klasyfikacji TNM, przygotowanym przez American Joint Committee on Cancer (AJCC).
Skróty: FDG - fluorodeoksyglukoza, ISUP - International Society of Urologic Pathology, MR – obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego, NOS – inaczej nieokreślone, PET – pozytonowa tomografia emisyjna, TK – tomografia komputerowa, WHO - World Health Organization
Uwagi na temat nowej klasyfikacji TNM
Klasyfikacja TNM raka pęcherza moczowego opublikowana w 2010 roku wprowadza kilka istotnych zmian w porównaniu z poprzednią wersją:
1) Cechę T4 definiuje się jako naciek raka bezpośrednio przechodzący z pęcherza moczowego na miąższ gruczołu krokowego. Jednocześnie podkreślono, że naciek raka pod nabłonkiem wyścielającym sterczowy odcinek cewki moczowej nie wystarcza, aby stwierdzić cechę T4 (tab. 1).
2) W przypadku raków urotelialnych poprzednio stosowaną czterostopniową klasyfikację stopnia złośliwości histologicznej nowotworu (grading) zastąpiono określeniami: niski stopień (low grade) i wysoki stopień złośliwości histologicznej (high grade); zmiana ta jest zgodna z rekomendacjami World Health Organization (WHO) oraz International Society of Urologic Pathology (ISUP).
3) Dokonano zmian definicji poszczególnych kategorii cechy N (tab. 2.) oraz uznano, że węzły chłonne położone wzdłuż tętnicy biodrowej wspólnej stanowią drugą stację regionalnych węzłów chłonnych – zatem przerzuty raka stwierdzane w wymienionych węzłach mają charakter regionalny (cecha N), a nie odległy (cecha M) (tab. 3).