Jak ultrasonograficzna ocena płuc może pomóc w decyzjach dotyczących płynoterapii? Pierwsza część cyklu poświęconego wykorzystaniu USG do oceny wolemii.
Interpretacja zmian widocznych w USG u chorych na COVID-19 jest dość prosta, zwłaszcza dla lekarzy doświadczonych w obrazowaniu ultrasonograficznym.
Jaka jest prawdopodobna przyczyna opisanych zmian?
Przezklatkowe badanie USG układu oddechowego rozwija się dynamicznie i zyskuje coraz większą popularność wśród specjalistów intensywnej terapii, medycyny ratunkowej, internistów, pediatrów oraz pulmonologów.
Diagnostyka płynu w jamie opłucnej jest najczęstszym zastosowaniem USG w chorobach układu oddechowego. USG jest przydatnym narzędziem obrazowania w trakcie wykonywania małych zabiegów w obrębie opłucnej. USG cechuje się również dużą czułością i swoistością w rozpoznawaniu odmy opłucnowej, przewyższając konwencjonalny RTG klatki piersiowej.
Doświadczenia ostatnich 15–20 lat przyczyniły się do tego, że badanie ultrasonograficzne stało się w pełni akceptowaną metodą w diagnostyce różnych ostrych chorób i stanów układu oddechowego.
Chłopiec rasy czarnej, bez istotnych obciążeń w dotychczasowym wywiadzie, zgłosił się na SOR z powodu utrzymującego się od tygodnia suchego, nieproduktywnego kaszlu, któremu towarzyszyła duszność oraz ból głowy. Chłopiec nie gorączkował, nie miał wymiotów ani biegunki.