Celem niniejszego badania było ustalenie, czy istnieją istotne klinicznie różnice między wynikami leczenia chorych po laparoskopowej prawej hemikolektomii w zależności od wykonania zespolenia krętniczo-okrężniczego: wewnątrz jamy brzusznej bądź po przemieszczeniu jelita ponad powłoki brzuszne. Nie opublikowano dotąd wysokiej jakości badań wykazujących przewagę jednego z wymienionych sposobów zespolenia jelit.
Celem badania było porównanie częstości resekcji R0 w przypadku pankreatoduodenektomii z powodu złośliwych nowotworów trzustki (rak głowy trzustki) lub okolicy okołobrodawkowej (rak brodawki Vatera, rak dwunastnicy, rak dystalnego odcinka dróg żółciowych) techniką standardową lub techniką artery-first.
Badanie przeprowadzono w 37 szpitalach w 3 krajach europejskich (35 w Zjednoczonym Królestwie, 1 w Danii, 1 w Niderlandach).
Celem niniejszego badania było porównanie wyników leczenia w krótkim okresie obserwacji oraz ustalenie możliwych korzyści z wykonania zespolenia wykonanego wewnątrz jamy brzusznej, w porównaniu z wykonaniem zespolenia wykonanego po przemieszczeniu jelita ponad powłoki brzuszne u chorych zakwalifikowanych do planowej laparoskopowej prawostronnej hemikolektomii.
Autor komentarza zauważa: Protokół ERAS wdarł się przebojem do praktyki chirurgicznej. Coś, co jeszcze kilka czy kilkanaście lat temu wydawało się herezją, jest w wielu ośrodkach standardem. (...) nasuwają się jednak wątpliwości co do bardzo optymistycznych wyników uzyskiwanych przez czołowe ośrodki kliniczne...
Celem badania było ustalenie klinicznych i genetycznych cech i czynników ryzyka wczesnego raka żołądka (w porównaniu z jego późną postacią występującą u osób w starszym wieku). Badanie objęło łącznie 75 225 przypadków raka żołądka, w tym 18 608 postaci wczesnych oraz 56 617 późnych.
Obecnie istotną rolę w leczeniu chorych na mRCC odgrywają inhibitory kinazy tyrozynowej, pomimo coraz większej dostępności innych opcji terapeutycznych, obejmujących immunoterapię lub leczenie skojarzone. Wobec tego, wyniki dotyczące jakości życia chorych stają się czynnikami odgrywającymi istotną rolę w wyborze leczenia pierwszej linii.
Komentator niniejszego doniesienia zauważa: „Przez wiele dekad uważano, że ból pleców, szyi czy barków jest immanentną cechą naszego zawodu i jeśli ktoś chce zostać chirurgiem, to po prostu musi się z tym pogodzić. (...). Czy tak rzeczywiście musi być, a w każdym razie czy musi tak być aż do tego stopnia?”.
Na podstawie przeglądu systematycznego obejmującego 70 badań i 166 404 chorych wyosobniono 5 praktycznych zagadnień dotyczących stosowania NOAC w okresie okołooperacyjnym: wskazania i przeciwskazania do ich stosowania; czas zaprzestania leczenia NOAC przed operacją; postępowanie w przypadku doraźnych interwencji u chorych przyjmujących NOAC; konieczność zastąpienia NOAC innymi lekami, terapia pomostowa; czas ponownego włączenia NOAC po leczeniu operacyjnym.
Większość dotąd opublikowanych doniesień dotyczących porównania limfadenektomii D2 i D3 opierała się na badaniach jednoośrodkowych i retrospektywnych analizach. Niniejsze badanie przeprowadzono w celu ustalenia znaczenia poszerzonej limfadenektomii.
Leczenie operacyjne jest poważnym czynnikiem ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), zarówno zakrzepicy żył głębokich jak i zatorowości płucnej. Zaleca się szacowanie ryzyka zakrzepicy. Niniejsze badanie objęło 3741 chorych z ŻChZZ w wywiadzie; mediana czasu trwania obserwacji wyniosła 5,7 roku.
Standardem operacyjnego leczenia chorych na raka odbytnicy jest jej resekcja z całkowitym wycięciem mezorektum. Jego wariant przezodbytowy wprowadzono do praktyki chirurgicznej w celu wyeliminowania ograniczeń techniki laparoskopowej, nadal jednak istnieją wątpliwości co do częstości wznów miejscowych po takim zabiegu.
Badacze postawili pytanie, czy wprowadzanie programu szkoleń dla lekarzy wykonujących już badania kolonoskopwe może poprawić ich jakość, co znalazłoby odzwierciedlenie w podwyższeniu wskaźnika wykrywalności gruczolaków.
W badaniu uczestniczyło 1050 chorych na raka gruczołowego żołądka w stopniu cT2–T4a i N0–N1, poddanych obwodowej resekcji żołądka z limfadenektomią D2 w południowokoreańskich ośrodkach.
Procedura jest technicznie wymagająca, a dla właściwego jej stosowania konieczna jest dogłębna znajomość i rozumienie anatomii układu nazyniowego. W publikacji oprócz anatomi naczyń omówiono technikę chirurgiczną, z rozgraniczeniem dla operacji z powodu raka prawej połowy okrężnicy oraz dla operacji z powodu raka lewej połowy okrężnicy, jak również wyniki onkologiczne.
Całkowite wycięcie krezki okrężnicy (complete mesocolic excision – CME) to procedura obejmująca precyzyjne preparowanie w płaszczyźnie krezki okrężnicy, wycięcie jelita z ≥10 cm marginesem oraz centralne podwiązanie naczyń, tak aby możliwe było usunięcie węzłów chłonnych położonych wokół naczyń krezkowych górnych.
U około 5% chorych na RJG w IV stopniu zaawansowania stwierdza się niestabilność mikrosatelitarną wynikającą z zaburzeń w genach odpowiadających za naprawę DNA. Wyniki wcześniejszych badań nad sposobami leczenia chorych na wiele różnych guzów litych z potwierdzoną MSI-H/dMMR wskazują na skuteczność w takich przypadkach nowoczesnej immunoterapii.
U chorych na zaawansowanego czerniaka po leczeniu chirurgicznym ryzyko nawrotu choroby i zgonu z jej powodu pozostaje duże. Czy użycie wirusa onkolitycznego talimogen laherparepwek (T-VEC) w skojarzeniu z leczeniem chirurgicznym poprawia wyniki leczenia?
Czy zastosowanie dabrafenibu wraz z trametynibem w pierwszej linii leczenia chorych na nieresekcyjnego lub przerzutowego czerniaka wiązało się z długotrwałą korzyścią w zakresie OS lub PFS?
Czy przedstawione obecnie wyniki badań dostarczają dowodów na poprawę przeżywalności pacjentów lub zmniejszenie liczby nowych przerzutów wewnątrzczaszkowych pod wpływem WBRT stosowanej u chorych z 1–3 przerzutami czerniaka w mózgu po leczeniu miejscowym?
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć