Antagoniści witaminy K (np. acenokumarol, warfaryna) zmniejszają ryzyko zgonu i udaru mózgu u chorych z migotaniem przedsionków, ale jednocześnie zwiększają ryzyko powikłań krwotocznych.
Rozpoczęcie leczenia chP lewopodą lub pramipeksolem podobnie wpływa na stopień niesprawności chorych i nasilenie choroby w obserwacji długoterminowej.
U dotychczas nieleczonych chorych na chP rasagilina w dawce 1 mg/d lub 2 mg/d, w porównaniu z placebo, nieznacznie zmniejszyła nasilenie objawów chP i zwolniła jej postęp.
Według autorów badania 4-krotne zwiększenie dawki GKS wziewnego w przypadku subiektywnego lub obiektywnego pogorszenia kontroli astmy jest obiecującą interwencją, której skuteczność powinno się potwierdzić w dalszych badaniach.
U chorych z miażdżycowym ZTN otrzymujących leczenie farmakologiczne wykonanie przezskórnego zabiegu rewaskularyzacyjnego, w porównaniu z samym leczeniem zachowawczym, nie zahamowało progresji upośledzenia czynności nerek oraz nie zmniejszało ryzyka zdarzeń nerkowych i sercowo-naczyniowych, natomiast wiązało się z występowaniem powikłań zabiegowych.
U chorych z objawową niewydolnością serca w II–IV klasie NYHA i LVEF =<40% stosowanie losartanu w dawce 150 mg/d, w porównaniu z dawką 50 mg/d, wiązało się z podobnym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny oraz ze zmniejszeniem ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny lub hospitalizacji z powodu niewydolności serca analizowanych łącznie, przy częstszym występowaniu skutków niepożądanych, ale niezwiększonym ryzyku odstawienia leku z ich powodu.
Karbamazepina i kwas walproinowy zwiększają ryzyko wystąpienia EM, SJS i TEN. Stosowanie karbamazepiny łącznie z paracetamolem drastycznie zwiększa to ryzyko, dlatego należy unikać tej kombinacji leków.
Wyniki leczenia chorych na wysięk opłucnowy w przebiegu nowotworu złośliwego za pomocą pleurodezy talkowej wykonywanej techniką wideotorakoskopową lub za pomocą podaży zawiesiny talku przez dren są podobne.
U osób obciążonych dużym ryzykiem ChW, a także u osób o różnym wyjściowym ryzyku ChW, skojarzone leczeniem statyną i innym lekiem hipolipemizującym, w porównaniu z podawaniem samej statyny (zarówno w dużej dawce, jak i jakiejkolwiek dawce), przynosi podobne korzyści kliniczne.
Stosowanie samoprzylepnych folii antyseptycznych nie wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka zakażenia miejsca operowanego u chorych poddawanych operacjom ogólnochirurgicznym (w tym brzusznym), kardiochirurgicznym, stawu biodrowego i u kobiet poddawanych cięciu cesarskiemu, a może nawet wiązać się ze zwiększeniem owego ryzyka.
Agresywna fototerapia prowadzona u noworodków ze skrajnie małą urodzeniową masą ciała nie zmniejszyła ryzyka zgonu i upośledzenia rozwoju psychoneurologicznego w porównaniu z fototerapią zachowawczą.
Okołooperacyjna dożylna podaż glutaminy nie wpływa na ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych u dobrze odżywionych chorych poddawanych operacjom brzusznym z powodu nowotworu złośliwego.
U dzieci zgłaszających się do ambulatorium z powodu epizodu świszczącego oddechu rzadko występuje zapalenie płuc (rozpoznane radiologicznie). Wysoka gorączka i zmniejszone wysycenie hemoglobiny tlenem są objawami, których występowanie zwiększa prawdopodobieństwo takiego rozpoznania. Według autorów badania nie ma podstaw do wykonywania RTG klatki piersiowej u wszystkich dzieci ze świszczącym oddechem, jeżeli nie towarzyszą mu inne objawy mogące sugerować zapalenie płuc.
Amoksycylina z kwasem klawulanowym była skuteczna w leczeniu ostrego bakteryjnego zapalenia zatok przynosowych u dzieci w wieku 1–10 lat, ale w porównaniu z placebo zwiększała ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Dimenhydrynat podawany doodbytniczo wymiotującym dzieciom chorym na ostry nieżyt żołądkowo-jelitowy o niewielkim nasileniu jest bezpieczny i zmniejsza liczbę epizodów wymiotów, jednak nie wpływa na przebieg choroby ani na objętość przyjmowanych doustnie płynów nawadniających.
Cztery lata po zakończeniu przewlekłego stosowania budezonidu lub nedokromilu sodu wziewnie u dzieci chorych na astmę przewleką lekką lub umiarkowaną nie zaobserwowano utrzymywania się różnic w przebiegu choroby stwierdzonych podczas stosowania leczenia.
Leczenie skojarzone epinefryną w nebulizacji oraz deksametazonem doustnie może zmniejszyć konieczność hospitalizacji z powodu zapalenia oskrzelików o umiarkowanym nasileniu u niemowląt skuteczniej (w porównaniu z placebo) niż stosowanie tych leków oddzielnie.
Wyniki tego przeglądu potwierdzają, że stosowanie rywastygminy u osób, u których stwierdzono łagodne lub umiarkowane otępienie typu Alzheimera, zmniejsza nasilenie jego objawów, ale jednocześnie zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
U chorych na POChP w stadium II–IV z częstymi zaostrzeniami dodanie budezonidu z formoterolem do tiotropium, w porównaniu z dodaniem placebo, powodowało szereg korzyści, m.in. poprawę czynności płuc (parametry spirometryczne) i jakości życia chorych, zmniejszenie nasilenia objawów choroby, poprawę funkcjonowania w zakresie porannych czynności codziennych, zmniejszenie częstości zaostrzeń i ryzyka hospitalizacji z ich powodu oraz zapotrzebowania na doraźnie stosowane krótko działające leki rozkurczające oskrzela.
Leczenie amoksycyliną ostrego zapalenia ucha środkowego u dzieci w wieku 6–24 miesięcy zwiększyło, w porównaniu z podaniem placebo, ryzyko nawrotu choroby w ciągu 3,5 roku po leczeniu. Według autorów badania uzyskany wynik stanowi dodatkowy argument potwierdzający zasadność ograniczenia antybiotykoterapii w OZUŚ.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć