medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Zarówno jednorazowe specjalistyczne szkolenie kobiet w zakresie karmienia piersią przeprowadzone przed porodem, jak i dwukrotne praktyczne szkolenie po porodzie, zwiększyły szansę na utrzymanie wyłącznego karmienie piersią do 6. miesiąca życia dziecka w porównaniu ze standardowym postępowaniem na oddziale położniczym.
Istnieje wiele narzędzi oceniających czynności poznawcze, jednak nie można wybrać spośród nich jednego testu, który miałby zastosowanie w każdej sytuacji. Według autorów przeglądu do oceny obecności procesu otępiennego co najmniej średniego stopnia i jego stopnia zaawansowania najlepiej nadaje się MMSE. Do szybkiej oceny czynności poznawczych autorzy zalecają stosowanie Testu Upośledzenia Pamięci lub Testu Rysowania Zegara, a jeśli jest więcej czasu na zbadanie pacjenta – Badanie Czynności Poznawczych według Cambridge, Zmodyfikowany MMSE lub Community Screening Interview for Dementia.
Wyniki metaanalizy wskazują, że probiotyki podawane kobietom w ostatnim trymestrze ciąży, a następnie niemowlętom, zmniejszają ryzyko zachorowania na AZS u dzieci. Natomiast u dzieci chorych na AZS nie wpływają istotnie na nasilenie objawów choroby.
Nowy szybki test może być pomocny w populacyjnych badaniach przesiewowych w kierunku celiakii. Cechuje się on 100% swoistością, jednak jego czułość jest mniejsza niż referencyjnych testów serologicznych.
U kobiet po menopauzie chorych na wczesnego raka piersi stosowanie inhibitora aromatazy w porównaniu z stosowaniem tamoksyfenu wiązało się z niewielkim zwiększeniem ryzyka incydentów sercowonaczyniowych a także zmniejszeniem ryzyka powikłań zakrzepowo zatorowych.
U osób z nawracającym zakażeniem układu moczowego (ZUM) i u kobiet z ZUM przyjmowanie wyciągu z owoców żurawiny (w postaci soku, kapsułek lub tabletek) przez 6–12 miesięcy zmniejsza ryzyko nawrotów objawowego ZUM. U osób starszych i u chorych poddawanych cewnikowaniu pęcherza moczowego (z powodu pęcherza neurogennego) ryzyko nawrotu objawowego ZUM było podobne w grupie żurawiny i w grupie kontrolnej.
U chorych na raka nerki z przerzutami odległymi, poddanych doszczętnej operacji lecz nie leczonych wcześniej systemowo, zastosowanie bewacizumabu z interferonem w porównaniu z zastosowaniem samego interferonu wiązało się z wydłużeniem mediany czasu przeżycia bez progresji i zwiększeniem odpowiedzi na leczenie.
U osób z osteopenią lub osteoporozą wykazano, że w porównaniu z placebo albo z niestosowaniem żadnego swoistego leczenia, alendronian, ryzedronian, kwas zoledronowy i estrogeny zmniejszają ryzyko złamań kręgów, innych kości i złamań bliższego odcinka kości udowej; parathormon zmniejsza ryzyko złamania kręgu i innych kości, a etydronian, ibandronian, raloksyfen i kalcytonina – zmniejszają ryzyko złamania kręgu. Istnieją dane dobrej jakości wskazujące na to, że w zależności od dawki, rodzaju preparatu i populacji witamina D (lub jej pochodna) może być skuteczna albo nieskuteczna.
U chorych na cukrzycę, w przeliczeniu na redukcję stężenia cholesterolu LDL o 1 mmol/l, statyny zmniejszają ryzyko zgonu z przyczyn naczyniowych (na granicy znamienności), poważnego incydentu naczyniowego, poważnego incydentu wieńcowego, rewaskularyzacji wieńcowej i udaru mózgu. Nie obserwowano znamiennego wpływu na ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zgonu z przyczyn innych niż naczyniowe, zgonu z przyczyn wieńcowych i zgonu z przyczyn naczyniowych innych niż wieńcowe.
U kobiet po menopauzie chorych na wczesnego raka piersi stosowanie inhibitora aromatazy w porównaniu do stosowania tamoksyfenu wiąże się z niewielkim wzrostem ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych a także spadkiem ryzyka występowania powikłań zakrzepowo zatorowych – przegląd systematyczny
Drotrekogin alfa nie zmniejszył ryzyka zgonu z powodu sepsy u dzieci w porównaniu z leczeniem standardowym, a u niemowląt, które jeszcze nie ukończyły 60. dnia życia, zwiększył ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych i ciężkiego krwawienia.
Długotrwałe używanie marihuany wiąże się ze zwiększeniem ryzyka raka płuca.
Ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej stwierdzono u ponad połowy chorych hospitalizowanych z przyczyn internistycznych lub chirurgicznych. Tylko około połowa tych chorych była objęta odpowiednią profilaktyką, przy czym odsetek był większy wśród chorych chirurgicznych.
U chorych na przewlekłą chorobę nerek stosowanie klasycznych preparatów witaminy D, w porównaniu z placebo, wiąże się z większym ryzykiem wystąpienia hiperkalcemii i hiperfosfatemii, a stosowanie nowych preparatów witaminy D, w porównaniu z placebo – z większym ryzykiem hiperkalcemii. Stosowanie witaminy D nie wpływa na częstość złamań, zespołów bólowych kości, konieczności wykonania paratyreoidektomii oraz na ryzyko zgonu. Nie stwierdzono znamiennych różnic między chorymi otrzymującymi klasyczne preparaty witaminy D a chorymi otrzymującymi nowe preparaty witaminy D. Wartość stosowania witaminy D u chorych na przewlekłą chorobę nerek pozostaje niepewna.
U chorych w stanie wstrząsu septycznego stosowanie hydrokortyzonu w porównaniu z placebo nie zmniejszyło ryzyka zgonu w ciągu 28 dni obserwacji i nie zwiększyło prawdopodobieństwa opanowania wstrząsu, ale skróciło czas do jego opanowania.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
