Opracował dr n. med. Radosław Pach
Wprowadzenie: Dotychczas poddano analizie wiele technik wytwarzania kolostomii, których
celem było uzyskanie lepszego funkcjonowania stomii i ograniczenie częstości powikłań. Mimo
to odsetek przepuklin okołostomijnych wynosi nawet 50%. Wśród opisywanych czynników ryzyka
przepukliny wymienia się: wiek, wysoki wskaźnik masy ciała, nowotwór, cukrzycę, obwód w talii >100 cm.
Celem niniejszego badania było porównanie częstości przepuklin okołostomijnych po 12 miesiącach
od wyłonienia kolostomii końcowej za pomocą 1 z 3 metod: 1) krzyżowego nacięcia powięzi mięśnia
prostego brzucha, 2) okrężnego wycięcia powięzi oraz 3) profilaktycznego użycia siatki.
Populacja: 209 pacjentów (oceny pod kątem przepukliny można było dokonać w przypadku 185 chorych; we wszystkich 3 grupach dane demograficzne chorych były podobne)
Metody: Badanie Stoma-const to wieloośrodkowe badanie z randomizacją przeprowadzone w 3 szpitalach w Szwecji i Danii w latach 2013–2017. We wszystkich szpitalach stosowano protokół opieki okołooperacyjnej dla poprawy wyników leczenia (enhanced recovery after surgery). Udział w badaniu proponowano wszystkim chorym, u których planowano wyłonienie kolostomii. Randomizację przeprowadzano z warstwowaniem na ośrodek i z blokowaniem (rozmiar bloku 6).
Interwencja: W przypadku krzyżowego nacięcia powięzi długość nacięcia stanowiła 50% szerokości jelita. Okrężne nacięcie powięzi wykonywano za pomocą diatermii – średnica otworu w powięzi wyniosła 50% szerokości jelita. W grupie chorych, u których stosowano siatkę, dokonywano krzyżowego nacięcia powięzi. Siatkę umieszczano w pozycji sublay i mocowano wchłanialnymi szwami 2-0 do tylnej blaszki mięśnia prostego brzucha. Stosowano lekką, częściowo wchłanialną siatkę wielkości 10 cm x 10 cm (Ultrapro, Ehicon, Johnson & Johnson). Wielkość otworu w siatce ustalano analogicznie do długości krzyżowego nacięcia powięzi. Przepuklinę okołostomijną po 12 miesiącach wykrywano na podstawie badania fizykalnego i tomografii komputerowej wykonanej po ułożeniu pacjenta na brzuchu. Oceniano zarówno częstość powikłań, jak i konieczność ponownej hospitalizacji oraz reoperacji, a także czynniki ryzyka związane z wystąpieniem przepukliny.
Kryteria włączenia: kwalifikacja do planowych zabiegów z wyłonieniem kolostomii; brak przepukliny powłok brzucha w wywiadzie; świadoma zgoda na udział w badaniu; brak chorób stanowiących przeciwwskazanie do znieczulenia ogólnego
Pierwszorzędowy punkt końcowy: częstość przepuklin okołostomijnych po 12 miesiącach od operacji
Drugorzędowe punkty końcowe: powikłania pooperacyjne według klasyfikacji Claviena–Dindy; częstość reoperacji; częstość ponownych hospitalizacji; czynniki ryzyka wystąpienia przepukliny okołostomijnej
Wyniki:
- Ryzyko względne przepukliny okołostomijnej u chorych z grupy 1. krzyżowego nacięcia powięzi, w porównaniu z chorymi z grupy 2. okrężnego wycięcia powięzi, wyniosło 1,25 (95% CI 0,83–1,88), a ryzyko względne u chorych, u których zastosowano siatkę (grupa 3.), w porównaniu z krzyżowym nacięciem powięzi (grupa 1.) wyniosło 1,22 (95% CI 0,81–1,84).
- Nie stwierdzono między grupami statystycznie istotnych różnic w zakresie częstości przepukliny okołostomijnej.
- Stwierdzono, że wiek i wskaźnik masy ciała wiążą się z wystąpieniem przepukliny okołostomijnej.
