Opracowała: dr med. Bożena Dubiel
Konsultował dr hab. med. Leszek Szenborn, Katedra i Klinika Pediatrii i Chorób Infekcyjnych AM we Wrocławiu
Wprowadzenie
Podczas epidemii grypy zachorowania obserwuje się nawet u 40% dzieci w wieku przedszkolnym i 30% dzieci w wieku szkolnym. Częstym powikłaniem grypy u dzieci jest wtórne bakteryjne zapalenie dolnych dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok przynosowych oraz zaostrzenie astmy oskrzelowej. Dzieci są również głównym źródłem zakażenia dla domowników, w tym osób w podeszłym wieku i innych grup ryzyka. Najlepszą metodą zapobiegania zachorowaniom na grypę są prowadzone co roku szczepienia ochronne, a dodatkowo także przestrzeganie odpowiedniej higieny, stosowanie środków ochrony indywidualnej (np. maseczek [zob. Czy noszenie maseczki na twarz i/lub higiena rąk zapobiegają szerzeniu się grypy wśród współmieszkańców? oraz Skuteczność higieny rąk i noszenia maseczki na twarz w profilaktyce grypy – przyp. red.]) oraz izolacja chorego.
W leczeniu oraz zapobieganiu zachorowaniom stosuje się także dwa leki przeciwwirusowe z grupy inhibitorów neuraminidazy – oseltamiwir, podawany doustnie dzieciom >1. roku życia (a w czasie pandemii także niemowlętom już od pierwszych dni życia), oraz zanamiwir dostępny w postaci inhalatora proszkowego (zarejestrowany u dzieci >5. rż.). Neuraminidaza to białko osłonki wirusa odpowiedzialne za wnikanie wirusa do komórek nabłonka dróg oddechowych, w których zachodzi replikacja. Optymalny efekt inhibitorów neuraminidazy można uzyskać, jeśli leczenie rozpocznie się w ciągu 36 (zanamiwir) do 48 godzin (oseltamiwir) od wystąpienia pierwszych objawów grypy. Niestety, jak dotąd opublikowano niewiele badań dobrej jakości oceniających bezpieczeństwo i skuteczność stosowania tych leków u dzieci.
