Jaki margines chirurgiczny należy zachować podczas usuwania włókniakomięsaka guzowatego skóry?
Omówienie badania analizującego dane pochodzące z czterech polskich ośrodków klinicznych.
Dotychczas nie stwierdzono, czy prehabilitacja przyczynia się do poprawy wyników leczenia w grupie otyłych chorych. Chcąc to ustalić, przeprowadzono badanie kliniczne z randomizacją i 2-letnim (lub >2-letnim) okresem obserwacji.
Celem niniejszego badania było porównanie wyników wczesnej i odroczonej cholecystektomii w aspekcie ponownych hospitalizacji i częstości przetrwałej kamicy przewodowej.
Omówienie wyników retrospektywnego, wieloośrodkowego badania kohortowego opublikowanego w listopadzie 2022 r. na łamach czasopisma „Oral Oncology”.
Omówienie wyników badania z randomizacją o akronimie EPIC (Etomidate vs Propofol for In-hospital Complication), w którym u chorych w starszym wieku poddanych operacji w obrębie jamy brzusznej wymagających znieczulenia ogólnego całkowicie dożylnego oceniono wpływ zastosowania etomidatu i propofolu na ryzyko powikłań pooperacyjnych.
Wyniki badania NordICC stały się tematem licznych dyskusji. Przedstawiamy ich omówienie z komentarzem prof. dra hab. n. med. Jarosława Reguły.
Ryzyko majaczenia w okresie okołooperacyjnym wzrasta wraz z wiekiem pacjenta, zwłaszcza jeśli zabieg jest przeprowadzony w trybie pilnym. Majaczenie w tym okresie zwiększa śmiertelność i częstość powikłań pooperacyjnych, dlatego też poszukuje się nowych metod zapobiegania delirium.
Ścieżka ERAS w przypadku laparoskopowej obwodowej resekcji żołądka przynosi wiele korzyści, ale wciąż nie ma wiarygodnych badań, zwłaszcza z udziałem chorych na zaawansowanego raka żołądka. Niniejsze badanie ocenia wyniki w krótkim okresie obserwacji.
Porównano wyniki zastosowania obu typów polipektomii w aspekcie doszczętności usunięcia zmian i częstości powikłań.
Czy restrykcyjne utrzymywanie temperatury pacjenta na bloku operacyjnym zmniejsza ryzyko powikłań okołooperacyjnych?
W niniejszym badaniu próbowano ustalić, jaki jest najkorzystniejszy schemat nadzoru endoskopowego po usunięciu dużych (≥2 cm) zmian w obrębie jelita grubego.
ACS w oparciu o opinię ekspertów rekomenduje w wytycznych stosowanie nowych narzędzi do zamknięcia powłok po operacjach jelita grubego. Tymczasem WHO ogłosiła w 2016 r., że zmiana narzędzi chirurgicznych przed zamknięciem powłok nie może być zalecana ze względu na brak wiarygodnych danych potwierdzających skuteczność takiego postępowania. Czy niniejsze badanie rozstrzyga tę kwestię?
Przegląd systematyczny z metaanalizą 29 badań (z udziałem łącznie 15 796 chorych), w których oceniano ryzyko zakażenia miejsca operowanego – porównano: roztwór chlorheksydyny w alkoholu, roztwór wodny chlorheksydyny, roztwór jodopowidonu z alkoholem, roztwór wodny jodopowidonu.
Dotychczas w badaniu klinicznym z randomizacją nie porównano pod względem bezpieczeństwa i skuteczności wyników operacji robotowych i laparoskopowych u chorych na raka żołądka. Celem niniejszego badania było porównanie wyników krótkoterminowych.
Badanie miało na celu porównanie jakości życia chorych operowanych z powodu raka jelita grubego, w zależności od tego czy byli objęci opieką lekarza rodzinnego, czy nadzorem chirurga. W obu grupach chorych oceniano wpływ aplikacji eHealth (Oncokompass) na jakość życia.
Celem niniejszego badania była ocena w długim okresie obserwacji drugorzędowych punktów końcowych badania klinicznego z randomizacją przeprowadzonego w Japonii w latach 2012–2015.
Potwierdzono związek majaczenia z większą śmiertelnością, pogorszeniem czynności poznawczych i utratą autonomii. Częstość majaczenia w okresie pooperacyjnym wynosi w różnych badaniach 11–65%. Ryzyko jest największe u osób starszych. Nie zbadano dotychczas, które sposoby zapobiegania majaczeniu są odpowiednie w przypadku poszczególnych operacji chirurgicznych.
Dysfagia po zabiegach antyrefluksowych jest częstym działaniem niepożądanym. Zwykle ustępuje samoistnie w ciągu kilku tygodni, jednak u niektórych chorych uporczywa dysfagia utrzymuje się dłużej. Dotychczas nie uzyskano wiarygodnych danych z dobrze zaprojektowanych badań (EBM) dotyczących leczenia.
Punktami końcowymi badania były: zmniejszenie wymiarów rany oraz częstość zakażenia miejsca operowanego, czas trwania hospitalizacji i czas gojenia rany.