prof. dr hab. med. Janusz Ślusarczyk (przewodniczący)
Katedra i Zakład Zdrowia Publicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
dr med. Hanna CzajkaWojewódzka Poradnia Chorób Zakaźnych Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala Dziecięcego im. św. Ludwika w Krakowie
dr med. Paweł Grzesiowski
Fundacja "Instytut Profilaktyki Zakażeń" w Warszawie
prof. dr hab. med. Teresa Jackowska
Klinika Pediatrii, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego w Warszawie
dr med. Ryszard Konior
Oddział Neuroinfekcji i Neurologii Dziecięcej Specjalistycznego Szpitala im. Jana Pawła II w Krakowie
prof. dr hab. med. Witold Lukas
Katedra Medycyny Rodzinnej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Zabrzu
dr med. Jacek Mrukowicz
Redaktor Naczelny "Medycyny Praktycznej – Pediatrii" i "Medycyny Praktycznej – Szczepienia", Dyrektor Polskiego Instytutu Evidence-Based Medicine w Krakowie
dr med. Iwona Paradowska-Stankiewicz
Zakład Epidemiologii Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie
dr med. Małgorzata Szczepańska-Putz
Klinika Chorób Zakaźnych Dzieci Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
dr hab. med. Leszek Szenborn, prof. nadzw.
Katedra i Klinika Pediatrii i Chorób Infekcyjnych Akademii Medycznej we Wrocławiu
prof. dr hab. med. Jacek Wysocki
Katedra Profilaktyki Zdrowotnej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu
* W dniach 24 lutego i 24 marca 2011 roku w Warszawie odbyły się dwie konferencje Grupy Ekspertów pod wspólnym tytułem "Nowe możliwości stosowania pediatrycznych szczepionek zawierających DTPa". Podczas obu konferencji dyskutowano nad wynikami dotychczasowych badań klinicznych i praktycznymi doświadczeniami opublikowanymi w piśmiennictwie, które
dotyczyły szczepionek skojarzonych zawierających komponenty DTPa, ze szczególnym uwzględnieniem szczepionek pięcio- i sześcioskładnikowych. W tematycznych prezentacjach członków
Grupy Ekspertów przedstawiono szereg zagadnień: aspekty immunogenności i bezpieczeństwa szczepionek wysoce skojarzonych, dane dotyczące skuteczności klinicznej, ich stosowanie w pediatrycznych grupach ryzyka oraz aktualną praktykę i schematy stosowania w programach szczepień ochronnych krajów Unii Europejskiej. W dyskusji uwzględniono także jakość
(wiarygodność) omawianych badań klinicznych oraz siłę zaleceń, które mogłyby powstać na ich podstawie. Przedstawiony tekst stanowiska członków Grupy Ekspertów powstał w wyniku
uzyskania konsensusu, po uwzględnieniu uwag, propozycji i akceptacji ostatecznego tekstu przez uczestników obu konferencji.
Mija 10 lat od wprowadzenia do powszechnego
stosowania w programach szczepień ochronnych
(PSO) dzieci w wielu krajach Unii Europejskiej
nowoczesnych, wysoce skojarzonych szczepionek
5- i 6-składnikowych, zawierających bezkomórkową
komponentę przeciw krztuścowi (DTPa).
1,2
Preparaty te ułatwiają realizację i zwiększają akceptację
programu szczepień ochronnych, umożliwiając
uodpornienie przeciw pięciu lub sześciu
chorobom zakaźnym dzięki podaniu jednej szczepionki.
3 Opublikowane dotychczas wyniki badań pozwalają stwierdzić, że są one bezpieczne i immunogenne, a programy szczepień, w których są
wykorzystywane, charakteryzują się dużą skutecznością w zapobieganiu zachorowaniom w populacji.
3-5 Wymienione cechy, a także wygoda stosowania przyczyniły się do ich upowszechnienia,
także w Polsce.
