Odpowiedź
dr n. med. Kamila Ludwikowska
Klinika Pediatrii i Chorób Infekcyjnych, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu
Najbardziej czułą i swoistą metodą rozpoznawania zakażeń Chlamydia trachomatis i Neisseria gonorrhoeae są NAAT (np. test PCR).
Optymalnie u kobiet zaleca się wymaz z pochwy (pacjentka może go pobrać samodzielnie) lub z szyjki macicy (może go pobrać lekarz w trakcie badania ginekologicznego). Akceptuje się także badanie moczu, ale należy się liczyć z ryzykiem fałszywie ujemnego wyniku (w moczu wykrywa się o ok. 10% mniej przypadków chlamydiozy).
U mężczyzn preferuje się badanie moczu, choć można też pobrać wymaz z cewki moczowej (powinien to zrobić lekarz).
Młodociani pacjenci mogą chętniej akceptować pobranie moczu niż wykonanie wymazu. Należy pamiętać, aby pobrać pierwszą porcję moczu (ok. 20 ml), po wcześniejszym co najmniej 2 h powstrzymywaniu się od mikcji, i bez wcześniejszego mycia. Próbki zanieczyszczone wydzieliną ropną, śluzem lub krwią pozostają diagnostyczne.
Piśmiennictwo:
1. Hsu K.: UpToDate: Clinical manifestations and diagnosis of Chlamydia trachomatis infections. UpToDate, Apr 08, 2022. www.uptodate.com/contents/clinical-manifestations-and-diagnosis-of-chlamydia-trachomatis-infections (dostęp: 26.02.2023)2. Workowski K.A., Bachmann L.H., Chan P.A. i wsp.: Sexually Transmitted Infections Treatment Guidelines, 2021. MMWR Recomm. Rep., 2021; 70 (4): 1–187
