U których pacjentów z HIV należy podejrzewać zaburzenia neuropoznawcze?
U których pacjentów z HIV należy podejrzewać zaburzenia neuropoznawcze? Jakie powinno być postępowanie diagnostyczno-lecznicze u takich pacjentów?
02.09.2019
dr n. med. Grażyna Cholewińska
III Oddział Chorób Zakaźnych, Wojewódzki Szpital Zakaźny w Warszawie
VISTULA 2018
Wybrane treści dla pacjenta
-
Majaczenie niewywołane alkoholem
Majaczenie, inaczej delirium, jest jedną z form zaburzeń świadomości. Innymi słowy jest to przemijająca i odwracalna, uogólniona dysfunkcja czynności mózgu, czyli ośrodkowego układu nerwowego. U chorego z majaczeniem obserwuje się rozmaite objawy zaburzeń stanu psychicznego. Ich nasilenie jest różne.
-
Łagodne zaburzenia poznawcze
Przyczyną powstawania łagodnych zaburzeń poznawczych są zmiany naczyniowe lub uszkodzenia układu nerwowego, czyli neurodegeneracja. Prawdopodobnie zaburzenia takie mogą również powodować liczne, drobne urazy głowy.
-
Zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS)
Rozpoznanie AIDS u osoby z potwierdzonym zakażeniem HIV ustala się na podstawie wystąpienia u pacjenta jednej z chorób wskaźnikowych. Diagnostyka jest zawsze ukierunkowana objawami zgłaszanymi przez pacjenta oraz nieprawidłowościami w badaniu fizykalnym stwierdzonymi przez lekarza.
-
Zakażenie HIV
HIV to ludzki wirus nabytego niedoboru odporności, który powoduje upośledzenie odporności zakażonej osoby. Objawy HIV zależą od fazy zakażenia, na początku mogą występować: zapalenie gardła, powiększenie węzłów chłonnych, gorączka, wysypka, ból mięśni i stawów, a następnie choroba wchodzi w okres bezobjawowy, który może trwać nawet wiele lat. Źródłem zakażenia jest osoba zakażona HIV, a zakażenie jest przenoszone przez krew, kontakt seksualny oraz z matki na dziecko podczas porodu lub przez mleko matki.