U chorych z bólem pooperacyjnym podanie paracetamolu z kodeiną, w porównaniu z placebo, skuteczniej zmniejsza natężenie bólu i potrzebę zastosowania innego leku przeciwbólowego, ale zwiększa ryzyko łagodnych i przemijających zdarzeń niepożądanych.
Badania w małych grupach chorych sugerują, że skuteczność IVIG w leczeniu CIDP jest porównywalna ze skutecznością leczenia plazmaferezą i doustnego leczenia prednizolonem.
U osób chorych na chorobę zwyrodnieniową stawów stosowanie glukozaminy jest bezpieczne w porównaniu z placebo i wiąże się z mniejszą częstością zdarzeń niepożądanych w porównaniu z NSLPZ.
Leczenie uciskowe zwiększa prawdopodobieństwo całkowitego wygojenia owrzodzenia podudzi.
U chorych z zaostrzeniem POChP stosowanie GKS ogólnoustrojowo zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia, skraca czas hospitalizacji, wiąże się z poprawą czynności płuc i zmniejszeniem duszności, natomiast zwiększa ryzyko skutków niepożądanych.
U dzieci i dorosłych z zaostrzeniem astmy, leczonych na oddziale ratunkowym lub w warunkach pozaszpitalnych, podawanie beta2-mimetyków wziewnych z MDI ze spejserem, w porównaniu ze stosowaniem tych leków za pomocą nebulizatora, wiąże się z podobnym ryzykiem konieczności hospitalizacji.
U chorych z umiarkowanym lub ciężkim epizodem depresji preparaty dziurawca łagodzą objawy skuteczniej niż placebo i podobnie skutecznie jak leki przeciwdepresyjne oraz rzadziej niż leki przeciwdepresyjne powodują objawy niepożądane będące przyczyną przerwania leczenia.
U chorych na przewlekłe zapalenie oskrzeli lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) regularne stosowanie doustnych leków mukolitycznych, w porównaniu z placebo, zmniejsza częstość zaostrzeń choroby, skraca czas niesprawności z powodu nasilenia się objawów choroby, oraz nie zwiększa ryzyka działań niepożądanych i zgonu z jakiejkolwiek przyczyny.
U chorych na WZJG z lekkim lub średnio ciężkim rzutem choroby przezskórna terapia nikotynowa, w porównaniu z placebo, częściej indukuje remisję ocenianą klinicznie lub endoskopowo, a w porównaniu z leczeniem standardowym jej efekt jest podobny.
Podanie szczepionki przeciwko ospie wietrznej dzieciom, które miały w domu kontakt z chorym na ospę wietrzną, jest bezpieczne i zmniejsza liczbę przypadków zachorowania na ospę, zwłaszcza o umiarkowanym i ciężkim przebiegu.
Tak u osób zdrowych, jak i u chorych na różne choroby suplementacja witaminy A, witaminy E lub beta-karotenu zwiększa ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, a stosowanie witaminy C i selenu nie wpływa na umieralność.
GKS doustne, w porównaniu z placebo i z 5-ASA, zwiększają prawdopodobieństwo uzyskania remisji u chorych na ChC.
Zastosowanie wody wodociągowej (przegotowanej lub nie) do płukania rany nie zwiększa ryzyka jej zakażenia, a w przypadku ran ostrych u osób dorosłych może to ryzyko zmniejszyć.
Inhibitory 5-alfa-reduktazy, w porównaniu z placebo, zmniejszają ryzyko raka stercza, ale częściej wywołują objawy niepożądane; natomiast w porównaniu z alfa-blokerami mają podobny wpływ na ryzyko zgonu i z podobną częstością wywołują objawy niepożądane.
Hioscyna w porównaniu z placebo skutecznie zapobiega nudnościom związanym z chorobą lokomocyjną, jednak może powodować senność, niewyraźne widzenie i suchość w ustach.
GKS doustne, w porównaniu z placebo i z 5-ASA, zwiększają prawdopodobieństwo uzyskania remisji u chorych na ChLC.
U chorych na astmę dotychczas stosowane mechaniczne i chemiczne metody zmniejszania stężenia alergenów roztoczy kurzu domowego (rozpatrywane łącznie i w podgrupach), w porównaniu z placebo lub niestosowaniem żadnej interwencji, nie zmniejszają istotnie nasilenia objawów choroby i nie zwiększają prawdopodobieństwa poprawy klinicznej.
Według autorów przeglądu w dawkach 1:1 cyklezonid jest równie skuteczny jak beklometazon i budezonid w zakresie poprawy PEF i jak flutikazon w zakresie poprawy czynności płuc (ocenianej na podstawie PEF i FEV1).
Cyklezonid w dawce 50–1600 µg/d w porównaniu z placebo skutecznie poprawia czynność płuc, zmniejsza nasilenie objawów astmy i zużycie leków doraźnych w okresie 12 tygodni. Nie ma danych pozwalających określić długoterminowe efekty stosowania cyklezonidu (częstość zaostrzeń i skutki uboczne).
U osób z nadwagą lub otyłością dieta o małym indeksie glikemicznym, w porównaniu z dietami innego rodzaju, skuteczniej powoduje utratę masy ciała i masy tkanki tłuszczowej oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego i LDL. Nie było danych na temat wpływu diety określonego rodzaju na ryzyko zgonu i jakość życia oraz objawów niepożądanych.