Według autorów przeglądu obecnie nie ma dowodów wskazujących na wyższość któregokolwiek z leków obkurczających naczynia w leczeniu wstrząsu, i wybór leku prawdopodobnie nie wpływa na ryzyko zgonu.
Rehabilitacja kardiologiczna stanowi istotny element leczenia chorych po zawale serca lub po zabiegu rewaskularyzacji wieńcowej. Przyczynia się do zmniejszenia śmiertelności i chorobowości w tej grupie chorych.
Diuretyki, w porównaniu z placebo, zmniejszają ryzyko zgonu i hospitalizacji z powodu zaostrzenia niewydolności serca.
U osób z nadwagą lub otyłością dieta o małym indeksie glikemicznym, w porównaniu z dietami innego rodzaju, skuteczniej powoduje utratę masy ciała i masy tkanki tłuszczowej oraz zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego i LDL. Nie było danych na temat wpływu diety określonego rodzaju na ryzyko zgonu i jakość życia oraz objawów niepożądanych.
U chorych na przewlekłą stabilną ChSN na podłożu miażdżycy lub obciążonych licznymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego, ale bez klinicznie jawnej choroby, łączne stosowanie ASA i klopidogrelu przez 28 miesięcy, w porównaniu z samym ASA, nie wpływa znamiennie na ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz ryzyko poważnych krwawień, natomiast u chorych z NSTE-ACS zmniejsza ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych, ale jednocześnie zwiększa ryzyko poważnych krwawień.
Po zastosowaniu beta-blokera kardioselektywnego u chorych z odwracalnym niewielkim lub umiarkowanym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe obserwuje się niewielkie zmniejszenie FEV1, ustępujące po krótkim czasie stosowania leku. Odpowiedź na beta2-mimetyk wziewny jest zachowana u chorych przyjmujących beta-bloker kardioselektywny bez ISA. Stosowanie stosunkowo dużych dawek beta-blokera kardioselektywnego bez ISA nie miało wpływu na FEV1, objawy choroby i potrzebę doraźnego stosowania wziewnego leku rozszerzającego oskrzela.