U dorosłych z ciężkim napadem migreny dodanie do standardowego leczenia doraźnego jednorazowego wstrzyknięcia i.v. lub i.m. deksametazonu zmniejsza ryzyko nawrotu migreny w ciągu 72 h, ale nie stwierdzono, by dodatkowo zmniejszało natężenie bólu podczas napadu.
U osób bez choroby sercowo-naczyniowej w wywiadach z prawidłowym stężeniem cholesterolu LDL, ale ze zwiększonym stężeniem hs-CRP w surowicy, stosowanie rosuwastatyny przez 2 lata zmniejszyło ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
U chorych po zawale serca 3-letni intensywny, ciągły program edukacyjno-behawioralny realizowany przez zespoły z ośrodków rehabilitacji kardiologicznej, w porównaniu ze zwykłą opieką, zmniejszył ryzyko niektórych zdarzeń sercowonaczyniowych, głównie zawału serca niezakończonego zgonem.
Wczesne (=<4 h) rozpoczęcie odżywania przez PEG nie wiąże się z większym ryzykiem powikłań niż opóźnienie rozpoczęcia żywienia do następnego dnia lub o 24 godziny.
U chorych na schizofrenię lub z zaburzeniami schizoafektywnymi z objawami późnych dyskinez, leczonych LPP I lub LPP II, stosowanie piracetamu skutecznie zmniejsza nasilenie późnych dyskinez, parkinsonizmu oraz wszystkich 4 typów poneuroleptycznych zaburzeń ruchowych ocenianych łącznie.
Zastosowanie mechanicznego uniesienia powłok podczas laparoskopowej cholecystektomii nie zwiększa ryzyka powikłań chirurgicznych ani dolegliwości bólowych, ale może wydłużać czas operacji.
U chorych z pierwotną lub wtórną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego o stopniu zaawansowania zmian radiologicznych 2–4 w skali Kellgrena i Lawrence'a wykonanie artroskopowego oczyszczenia stawu, w porównaniu z samym leczeniem zachowawczym, nie zmniejszało natężenia bólu i sztywności stawu kolanowego oraz niesprawności po 2 latach obserwacji.
Planowa wewnątrznaczyniowa operacja naprawcza tętniaka aorty brzusznej wiąże się z mniejszą utrata krwi, krótszym pobytem w szpitalu, mniejszym ryzykiem powikłań kardiologicznych i oddechowych oraz mniejszym ryzykiem zgonu w ciągu 30 dni od zabiegu, ale z większym ryzykiem zakrzepicy w grafcie.
U chorych na przewlekłe zapalenie oskrzeli lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) regularne stosowanie doustnych leków mukolitycznych, w porównaniu z placebo, zmniejsza częstość zaostrzeń choroby, skraca czas niesprawności z powodu nasilenia się objawów choroby, oraz nie zwiększa ryzyka działań niepożądanych i zgonu z jakiejkolwiek przyczyny.
Ciągły dożylny wlew lidokainy podczas i przez pewien czas po operacji brzusznej wiąże się ze skróceniem pooperacyjnej niedrożności jelit oraz czasu pobytu w szpitalu, mniejszym nasileniem dolegliwości bólowych po 24 godzinach po operacji oraz mniejszym ryzykiem nudności i wymiotów we wczesnym okresie pooperacyjnym.
Szczepienie kobiet w ciąży 3-walentną, inaktywowaną szczepionką przeciwko grypie jest bezpieczne i zmniejsza ryzyko zachorowania na grypę u ich dzieci w ciągu pierwszych 6 miesięcy życia.
U chorych na schizofrenię z utrzymującymi się uporczywymi objawami wytwórczymi (pomimo adekwatnego leczenia za pomocą LPP) stosowanie CBT w porównaniu z BF prowadzi do zmniejszenia całościowego nasilenia objawów oraz objawów negatywnych.
Ogrzewanie i nawilżenie dwutlenku węgla służącego do insuflacji podczas operacji laparoskopowej w porównaniu z użyciem nieogrzanego i suchego dwutlenku węgla wiąże się ze zmniejszeniem nasilenia dolegliwości bólowych w dobie operacji i w 1. i 3. dniu po operacji.
U osób bez choroby wieńcowej w wywiadach stosowanie statyny przez co najmniej rok, w porównaniu z niestosowaniem, zmniejsza ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
U dzieci chorych na padaczkę niepoddającą się leczeniu wprowadzenie, obok dotychczasowego leczenia przeciwpadaczkowego, diety ketogennej zmniejszyło liczbę napadów.
U chorych na schizofrenię lub zaburzenie schizoafektywne, przyjmujących LPP I lub LPP II, podawanie witaminy B6 w porównaniu z placebo powoduje klinicznie istotne zmniejszenie nasilenia zaburzeń ruchowych.
U chorych cierpiących na ostre zaburzenia psychiczne leczenie na oddziale dziennym w porównaniu z całodobową hospitalizacją na oddziale stacjonarnym zapewnia zbliżone rezultaty pod względem redukcji objawów psychopatologicznych, podobną satysfakcję z terapii i porównywalną jakość życia, a także korzystniej wpływa na społeczne funkcjonowanie chorego.
U chorych na WZJG z lekkim lub średnio ciężkim rzutem choroby przezskórna terapia nikotynowa, w porównaniu z placebo, częściej indukuje remisję ocenianą klinicznie lub endoskopowo, a w porównaniu z leczeniem standardowym jej efekt jest podobny.
U chorych na chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego regularnie wykonywane i nadzorowane przez fachowy personel ćwiczenia fizyczne zmniejszają przynajmniej czasowo natężenie bólu i ograniczenie czynności stawu kolanowego. Długoterminowe efekty takiego postępowania nie były przedmiotem tej analizy.
U chorych z BD typu I lub II, spełniających kryteria rozpoznania dużej depresji, podawanie paroksetyny lub bupropionu jako leku dodatkowego do leków normotymicznych nie zwiększa skuteczności leczenia, w tym dłuższymi okresami wyrównanego nastroju.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć