Stosowanie antybiotyków w okresie okołozabiegowym nie zmniejsza nasilenia dolegliwości występujących po wycięciu migdałków. Jedyną korzyścią antybiotykoterapii jest zmniejszenie ryzyka wystąpienia gorączki. Autorzy przeglądu uważają, że ze względu na duże ograniczenia metodologiczne analizowanych badań, nie ma wystarczających podstaw, by rutynowo zalecać antybiotyk wszystkim chorym, u których wykonywana jest tonsylektomia i adenotonsylektomia.
Nakłucie jamy opłucnej w porównaniu z drenażem jamy opłucnej jest równie skutecznym sposobem leczenia samoistnej odmy opłucnej, a ponadto rzadziej wiąże się z koniecznością pobytu w szpitalu.
Lactobacillus rhamnosus GG stosowany u kobiet 4–6 tygodni przed porodem, a następnie u ich dzieci nie zmniejszył ryzyka wystąpienia atopowego zapalenia skóry i nasilenia objawów choroby, natomiast zwiększył ryzyko wystąpienia nawracającego świszczącego zapalenia oskrzeli u dzieci w ciągu pierwszych 2 lat życia?
Zastosowanie wspomagania oddychania za pomocą ciągłego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych (CPAP) po operacjach brzusznych wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka pooperacyjnych powikłań płucnych, w tym niedodmy i zapalenia płuc.
Podanie doustnie 24% roztworu sacharozy, a następnie smoczka do ssania przed wykonaniem wstrzyknięcia jest prostą metodą zmniejszającą, w porównaniu z placebo, nasilenie bólu związanego ze szczepieniem niemowląt w wieku 2 i 4 miesiące.
Zastosowanie szczelnych opatrunków z podciśnieniem wytwarzanym za pomocą specjalnego urządzenia w leczeniu owrzodzeń stopy w przebiegu cukrzycy – w porównaniu z użyciem standardowych, wilgotnych opatrunków – wiązało się z większym prawdopodobieństwem zagojenia owrzodzenia i podobnym profilem bezpieczeństwa.
U chorych z niewydolnością serca i migotaniem przedsionków terapia mająca na celu utrzymanie rytmu zatokowego nie zmniejsza ryzyka zgonu, udaru mózgu i pogorszenia niewydolności krążenia, w porównaniu z leczeniem kontrolującym częstotliwości rytmu komór.
Leczenie sekwencyjne skuteczniej niż leczenie standardowe zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia eradykacyjnego zakażenia H. pylori u chorych wcześniej nieleczonych.
Strategia inwazyjna leczenia chorych z niestabilną dławicą piersiową lub zawałem serca bez uniesienia ST, w porównaniu ze strategią zachowawczą, zmniejsza łączne ryzyko zgonu, zawału serca i ponownej hospitalizacji (głównie hospitalizacji) u mężczyzn oraz u kobiet ze zwiększonym stężeniem CK-MB lub troponiny sercowej.
Zalecenie nasiadówek po operacji żylaków odbytu sposobem Milligana i Morgana nie wiązało się ze zmniejszeniem nasilenia dolegliwości bólowych, liczby zużywanych tabletek przeciwbólowych i prawdopodobieństwem zagojenia rany.
U chorych z zawałem serca z uniesieniem ST hospitalizowanych w ciągu 12 h od wystąpienia objawów, u których planowano pierwotną PCI, zastosowanie biwalirudyny, w porównaniu z heparyną niefrakcjonowaną i inhibitorem GP IIb/IIIa, wiązało się z mniejszym ryzykiem wystąpienia poważnego krwawienia i niekorzystnych zdarzeń klinicznych w okresie 30 dni.
U chorych z zawałem serca z uniesieniem ST PCI ułatwiona podaniem reteplazy z abciksymabem lub samego abciksymabu nie wiązała się ze znacząco lepszymi wynikami leczenia niż pierwotna PCI z podaniem abciksymabu w czasie zabiegu.
Stosowanie przeciętnie przez 12 tygodni (maks. 52 tyg.) salmeterolu (50 ?g 2 x dz.) razem z glikokortykosteroidem wziewnym, w porównaniu ze stosowaniem samego glikokortykosteroidu wziewnego, wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka wystąpienia ciężkiego zaostrzenia astmy, natomiast nie stwierdzono wpływu na ryzyko związanych z astmą hospitalizacji, intubacji i zgonu.
Operacja guzków krwawniczych metodą Longo w porównaniu z operacją konwencjonalną wiąże się z krótszym czasem operacji, pobytu w szpitalu i powrotu do normalnej aktywności oraz mniejszym nasileniem pooperacyjnych dolegliwości bólowych, podobnym ryzykiem powikłań ogółem i większym ryzykiem nawrotu choroby.
U chorych na cukrzycę typu 2 obciążonych ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych intensywne leczenie hipoglikemizujące oparte na gliklazydzie MR i dodatkowo na innych lekach przeciwcukrzycowych (HbA1c =<6,5%), w porównaniu ze standardowym leczeniem hipoglikemizującym (HbA1c według lokalnych wytycznych), zmniejszyło ryzyko powikłań makro- i mikroangiopatycznych analizowanych łącznie oraz ryzyko powikłań mikroangiopatycznych analizowanych łącznie, głównie dzięki zmniejszeniu ryzyka rozwoju lub pogorszenia nefropatii (głównie poprzez zmniejszenie ryzyka rozwoju makroalbuminurii), oraz zmniejszyło ryzyko wystąpienia mikroalbuminurii, natomiast wiązało się z częstszym występowaniem ciężkiej hipoglikemii.
Leki przeciwnadciśnieniowe w podobnym stopniu wpływają na ryzyko poważnych incydentów sercowo-naczyniowych u młodszych (<65 lat) i u starszych dorosłych (?65 lat). Autorzy metaanalizy nie znaleźli podstaw do zalecania stosowania określonych leków przeciwnadciśnieniowych w zależności od wieku chorych.
GKS doustne, w porównaniu z placebo i z 5-ASA, zwiększają prawdopodobieństwo uzyskania remisji u chorych na ChC.
U chorych na cukrzycę typu 2 ze współistniejącą chorobą sercowo-naczyniową lub obciążonych ryzykiem jej wystąpienia intensywne leczenie hipoglikemizujące (HbA1c <6%), w porównaniu z leczeniem standardowym (HbA1c 7–7,9%), zwiększyło ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny i z przyczyn sercowo-naczyniowych oraz ryzyko hipoglikemii wymagającej interwencji medycznej i hipoglikemii wymagającej jakiejkolwiek pomocy oraz przyrostu masy ciała >10 kg w porównaniu z wartością wyjściową, natomiast zmniejszyło ryzyko zawału serca niezakończonego zgonem i nie wpłynęło istotnie na ryzyko udaru mózgu i ryzyko zastoinowej niewydolności serca.
Po radykalnej operacji z powodu raka piersi napromienianie uzupełniające w dawce 40 Gy w 15 frakcjach w porównaniu z napromienianiem w dawce 50 Gy w 25 frakcjach wiąże się z podobnym ryzykiem nawrotów lokoregionalnych, podobnym efektem kosmetycznym i podobnym ryzykiem wystąpienia późnych powikłań. Ryzyko nawrotów odległych oraz ryzyko zgonu niezależnie od przyczyny było mniejsze.
Kaniulacja dróg żółciowych z użyciem prowadnika zaopatrzonego w miękką końcówkę wiązała się z mniejszym ryzykiem wystąpienia zapalenia trzustki związanego z ECPW.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć