Czy u chorych na dużą depresję stosowanie w ostrej fazie leczenia mirtazapiny w porównaniu z lekami z grupy SSRI zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia remisji?
Autorzy zadali pytanie, czy cytyzyna, w porównaniu z placebo, zwiększa prawdopodobieństwo uzyskania potwierdzonej trwałej abstynencji po 12 miesiącach od zakończenia leczenia i czy jest bezpieczna.
Gwałtowne odstawienie LPD w porównaniu ze stopniowym zaprzestawaniem ich przyjmowania wiąże się z istotnie krótszym czasem do wystąpienia kolejnego epizodu depresji lub PD.
U chorych na nawracająco-zwalniającą postać SR stosowanie fingolimodu przez 2 lata w dawce 1,25 mg/d było podobnie skuteczne i bezpieczne, w porównaniu z 0,5 mg/d.
U chorych na PChN stosowanie simwastatyny z ezetymibem, w porównaniu z placebo, wiązało się z mniejszym ryzykiem poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych, bez wpływu na ryzyko zgonu i bez znamiennego zwiększenia ryzyka działań niepożądanych.
Uzyskane wyniki pozwalają wykluczyć możliwość zwiększenia ryzyka zawału serca przez ARB (nawet bezwzględne zwiększenie ryzyka o 0,3%) w łącznym porównaniu z placebo lub innym leczeniem aktywnym. ARB zmniejszają ryzyko udaru mózgu, niewydolności serca i cukrzycy.
U młodzieży w wieku >13 lat oraz u młodych dorosłych obciążonych bardzo dużym ryzykiem wystąpienia zaburzeń psychotycznych stosowanie suplementacji WKT ω-3 w porównaniu z placebo zmniejsza ryzyko progresji obecnego stanu psychicznego do pełnoobjawowej psychozy oraz zmniejsza nasilenie objawów pozytywnych, negatywnych i ogólnych oraz poprawia funkcjonowanie.
Codzienne przyjmowanie ASA w dawce 75–1200 mg zmniejsza ryzyko zgonu z powodu nowotworu złośliwego.
W tym przeglądzie systematycznym z metaanalizą 25 RCT autorzy zadali pytanie, czy u chorych na ChSN bez towarzyszącego nadciśnienia tętniczego stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko zgonu i zdarzeń sercowo-naczyniowych.
U chorych w wieku podeszłym przyjmujących blokery kanału wapniowego jednoczesne przyjmowanie erytromycyny lub klarytromycyny zwiększało ryzyko hospitalizacji z powodu hipotensji lub wstrząsu, natomiast nie stwierdzono takiego związku dla azytromycyny.
U chorych na umiarkowaną lub ciężką POChP indakaterol przyjmowany 1 × dz., w porównaniu z salmeterolem przyjmowanym 2 × dz., w okresie 3 miesięcy poprawił czynność płuc, zmniejszył nasilenie duszności i zużycie leków rozkurczających oskrzela stosowanych doraźnie, przy podobnej częstości skutków niepożądanych.
U chorych ze skurczową PNS w II klasie NYHA i LVEF =<35% eplerenon, w porównaniu z placebo, zmniejszył ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych lub hospitalizacji z powodu PNS. Zaobserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia hiperkaliemii, bez zwiększenia ryzyka hospitalizacji lub odstawienia leku z tego powodu.
Podstawową metodą leczenia astmy u dzieci jest stosowanie glikokortykosteroidów wziewnych (GKSw). Jeżeli mała lub średnia dawka GKSw nie zapewnia kontroli astmy, należy zwiększyć dawkę leku.
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe to jedna z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności osób w wieku 15–44 lat.
Czy Lactobacillus rhamnosus GG jest skuteczny, w porównaniu z placebo, w leczeniu czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego związanych z bólem brzucha u dzieci w wieku 5–14 lat?
U chorych na niepowikłane zapalenie uchyłków esicy odżywianych pozajelitowo, u których objawy ustąpiły po stosowaniu ertapenemu 1 g/d i.v. przez 4 dni, przedłużanie leczenia ertapenemem o kolejne 3 dni nie wiązało się z poprawą wyników leczenia.
Najczęstszą przyczyną bólu barku jest zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej. Nieoperacyjne metody leczenia obejmują kinezyterapię (ćwiczenia i terapię manualną) oraz miejscowe wstrzyknięcie glikokortykosteroidu (GKS).
W tym przeglądzie systematycznym autorzy zadali pytanie, jaka jest skuteczność poszczególnych leków przeciwwirusowych względem innych leków przeciwwirusowych i placebo u chorych na przewlekłe WZW typu B.
W tym badaniu z randomizacją autorzy zadali pytanie, jaka jest skuteczność i bezpieczeństwo stosowania indakaterolu 1 × dz. w porównaniu z placebo albo z formoterolem 2 × dz. u chorych na umiarkowaną lub ciężką POChP.
W tym badaniu z randomizacją autorzy zadali pytanie, czy u chorych na umiarkowaną lub ciężką POChP stosowanie indakaterolu w dawce 150 µg albo 300 µg raz dziennie, w porównaniu z placebo albo tiotropium 18 µg/d, poprawia czynność płuc i jakość życia oraz zmniejsza nasilenie objawów.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć