Ból pooperacyjny pojawia się wtedy, gdy przestaje działać śródoperacyjna analgezja, a jego źródłem są uszkodzone tkanki powierzchowne (skóra, tkanka podskórna, błony śluzowe) oraz struktury położone głębiej (mięśnie, powięzie, więzadła, okostna).
Lekarze, którzy pracowali na oddziale intensywnej terapii przed 25 laty, pamiętają, że u chorych w stanie wstrząsu septycznego stosowano wówczas glikokortykosteroidy (GKS) dożylnie w dużych dawkach – niekiedy przekraczających 2 g metyloprednizolonu dziennie.