medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Wytyczne rozpoznawania i leczenia hiperbilirubinemii u noworodków przeznaczone są dla pediatrów, neonatologów, lekarzy rodzinnych i pielęgniarek zajmujących się opieką nad noworodkami w warunkach szpitalnych i ambulatoryjnych. Zostały opracowane na podstawie systematycznego przeglądu piśmiennictwa, a przy każdym zaleceniu określono jego siłę na podstawie jakości danych naukowych leżących u jego podstawy oraz bilansu korzyści i szkodliwych efektów. W wytycznych podano definicję (objawy kliniczne) ostrej encefalopatii spowodowanej bilirubiną oraz żółtaczki jąder podkorowych (kernicterus). Zalecenia obejmują profilaktykę pierwotną (promocja karmienia piersią), profilaktykę wtórną (regularna ocena stanu noworodka [nie rzadziej niż co 8-12 h], badanie stężenia bilirubiny przed wypisem i[lub] ocena kliniczna występowania czynników ryzyka ciężkiej hiperbilirubinemii, harmonogram wizyt kontrolnych uzależniony od występowania czynników ryzyka i wieku w chwili wypisu ze szpitala) oraz leczenie (fototerapia, transfuzja wymienna). Zamieszczono nomogramy przedstawiające graniczne stężenie bilirubiny całkowitej będące wskazaniem do rozpoczęcia fototerapii lub wykonania transfuzji wymiennej, z uwzględnieniem wieku płodowego noworodka, czasu od urodzenia się i występowania czynników ryzyka (choroba hemolityczna noworodków, niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, zamartwica, nasilona senność patologiczna [znaczne ograniczenie świadomości], niestabilność temperatury, posocznica, kwasica, stężenie albuminy w surowicy <3 g/dl). Całość uzupełnia algorytm postępowania.
