W artykule omówiono kliniczne aspekty rozpoczęcia, wprowadzenia, czasu stosowania, przerywania, monitorowania i bezpieczeństwa diety o małej zawartości FODMAP u dzieci oraz związanych z nią zagrożeń, a także profesjonalnego poradnictwa.
Jedynie nieliczne probiotyki mają udowodnioną skuteczność. Przeczytaj, które szczepy i w jakich zaburzeniach warto stosować, aby uzyskać korzyści kliniczne.
Jakie są kryteria rozpoznawania, diagnostyka różnicowa oraz metody leczenia zespołu cyklicznych wymiotów?
W artykule zebrano wiarygodne dane naukowe dotyczące różnych aspektów żywienia niemowląt, m.in. napojów (w tym roślinnych, soków i mleka innego niż krowie), suplementacji witamin i mikroelementów oraz wprowadzania pokarmów uzupełniających.
W wytycznych dotyczących rozpoznawania celiakii wprowadzono istotne zmiany. Omówiono m.in. możliwości rezygnacji z biopsji oraz postępowania w przypadku niedoboru IgA.
W artykule omówiono uaktualnione, wspólne zalecenia ESPGHAN i NASPGHAN dotyczące rozpoznawania i leczenia zakażenia H. pylori u dzieci i młodzieży. Opracowano je z uwagi na zmieniającą się epidemiologię zakażeń H. pylori i małą skuteczność dotychczas stosowanych metod leczenia.
W niniejszym artykule przedstawiono międzynarodową interpretację wytycznych MAP, która ma pomóc lekarzom POZ na całym świecie. W pracy uwzględniono kolejne wytyczne opublikowane w Wielkiej Brytanii, komentarze uzyskane od personelu medycznego w Wielkiej Brytanii oraz rodzin chorych dzieci, a także, co warto podkreślić, wytyczne i doświadczenia z innych krajów.
Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na charakterystyczne cechy kliniczne czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego, pozwalające ustalić rozpoznanie na podstawie kryteriów diagnostycznych bez wykonywania badań dodatkowych, a nie ich szczegółowe omówienie wraz z postępowaniem diagnostycznym i terapeutycznym.
Niniejszy artykuł stanowi aktualizację kryteriów rzymskich, których wcześniejszą wersję (III) opublikowano w 2006 roku. Od tego czasu przeprowadzono szereg badań umożliwiających lepsze poznanie czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego.
Liczne doniesienia wskazują, że biegunce związanej z antybiotykoterapią skutecznie zapobiegają probiotyki, jednak obserwuje się dużą dowolność przy wyborze jego konkretnego rodzaju. Aby usystematyzować dane, Grupa Robocza ds. Probiotyków ESPGHAN opublikowała w marcu 2016 roku zalecenia dotyczące stosowania probiotyków w profilaktyce biegunki związanej z antybiotykoterapią u dzieci.
Celem wydania niniejszego stanowiska jest aktualizacja zaleceń z 2008 roku, które opracowano na podstawie wyników badań obserwacyjnych. Od tego czasu opublikowano wyniki 2 badań z randomizacją, które w istotny sposób wpłynęły na wcześniejsze wytyczne.
Rozpoznanie cholestazy w odpowiednim czasie ma kluczowe znaczenie, ponieważ umożliwia rozpoczęcie optymalnego postępowania, którego celem jest zabieganie pogorszeniu stanu chorego oraz unikanie przedwczesnych, bolesnych, kosztownych i zbędnych badań dodatkowych.
Zaparcie czynnościowe występuje u około 3% dzieci, a w 17–40% przypadków jego pierwsze objawy występują w 1. roku życia. Zaburzenie to wywołuje u dzieci istotne dolegliwości, a u ich rodziców budzi niepokój. Generuje też duże koszty opieki zdrowotnej.
Wytyczne obejmują diagnostykę i leczenie ostrej biegunki zarówno w warunkach ambulatoryjnych, jak i szpitalnych. W procesie opracowywania zaleceń zastosowano metodologię podobną do wykorzystanej we wcześniejszych wytycznych.
Lekarz powinien zebrać dokładny wywiad oraz przeprowadzić badanie przedmiotowe, aby wykluczyć występowanie ostrej lub przewlekłej choroby. Należy również się zapoznać z dietą dziecka oraz ocenić oczekiwania rodziców odnośnie do zwyczajów żywieniowych.