Czy "aktywny nadzór" to to samo co "baczna obserwacja"? U których chorych należy zastosować aktywny nadzór? Na czym on polega i jakie badania powinno się wykonywać ramach tego postępowania?
Zwięzłe podsumowanie opublikowanych w 2016 roku wytycznych przygotowanych przez zespół ekspertów European Society for Medical Oncology (ESMO), dotyczących diagnostyki molekularnej,roli biomarkerów, leczenia ablacyjnego łącznie z metodami chirurgicznymi oraz postępowania w stadium ograniczonego rozsiewu i leczenia o założeniu paliatywnym.
Czy wytyczne amerykańskie mają znaczenie z punktu widzenia polskiego lekarza? Jakie wnioski są istotne? Czy należy je uwzględnić w codziennym postępowaniu?
W artykule podsumowano stanowisko American Society of Clinical Oncology (ASCO) w sprawie szczepień przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (human papilloma virus – HPV) stosowanych jako metoda profilaktyki przeciwnowotworowej.
Podsumowanie aktualnych (2016) zaleceń American Society of Clinical Oncology (ASCO)
Po wprowadzeniu tamoksyfenu i uzupełniającej chemioterapii do leczenia chorych na niezaawansowanego raka piersi, rola supresji czynności jajników nie jest jednoznaczna. Przeprowadzone w latach 90. XX wieku badania nie wykazały znamiennej poprawy przeżywalności chorych. Przedstawiamy aktualne wskazania ASCO.
American Society of Clinical Oncology (ASCO) opracowało procedury służące akceptacji rekomendacji klinicznych przygotowywanych przez inne towarzystwa naukowe. W artykule podsumowano zalecenia sporządzone przez European Association of Urology (EAU) odnoszące się do leczenia zaawansowanego raka pęcherza moczowego: naciekającego warstwę mięśniową ściany pęcherza oraz przerzutowego.
Artykuł zawiera podsumowanie opublikowanych w 2015 roku wytycznych przygotowanych przez zespół ekspertów powołanych przez European Society for Medical Oncology (ESMO).
W opracowaniu zreferowano najważniejsze zagadnienia dotyczące badań przesiewowych i wczesnego rozpoznawania raka trzonu macicy, leczenia oszczędzającego płodność, leczenia chirurgicznego i uzupełniającego, leczenia systemowego chorych na zaawansowanego raka trzonu macicy.
Niniejszy artykuł zawiera podsumowanie opublikowanych niedawno wytycznych przygotowanych przez zespół ekspertów powołanych przez European Society for Medical Oncology (ESMO). Przedstawiono zasady klasyfikacja stopnia zaawansowania choroby oraz krótko omówiono dostępne opcje terapeutyczne w poszczególnych sytuacjach.
Zachorowalność z powodu nowotworów złośliwych wykazuje największą dynamikę w krajach rozwiniętych. Niedożywienie stwierdza się u 30–80% chorych onkologicznych. Najczęściej jest ono związane z zaawansowaną postacią choroby. Osoby najbardziej narażone na niedożywienie to chorzy z nowotworami górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz nowotworami głowy i szyi.
Według różnych szacunków nawet 95% zmian rozpoznawanych w ciągu 36 miesięcy od zabiegu jest następstwem niewłaściwego wykonania kolonoskopii przedoperacyjnej.
W opracowaniu krótko podsumowano wybrane elementy aktualnej wersji wytycznych ESMO, uporządkowane według poszczególnych obszarów tematycznych. Treść oryginalnych i skróconych zaleceń odnosi się do raka wywodzącego się z nabłonka przejściowego, który stanowi dominującą postać nowotworów złośliwych pęcherza moczowego (występuje u ponad 90% chorych na nowotwory pęcherza).
Incydentaloma nadnercza jest nieprawidłową masą tkankową o średnicy większej niż 1 cm, wykrytą przypadkowo w badaniu obrazowym brzucha lub klatki piersiowej. Każda zmiana ogniskowa w rzucie nadnerczy stwierdzona w ultrasonografii (USG) wymaga potwierdzenia za pomocą tomografii komputerowej (TK) lub obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MR).
Szacuje się, że w 2014 roku w Europie rak trzustki stanowił czwartą przyczynę zgonu z przyczyn nowotworowych, zarówno dla mężczyzn, jak i dla kobiet. U większości pacjentów jeszcze w fazie skąpoobjawowej choroby dochodzi do rozwoju przerzutów odległych. Ocenia się, że tylko 5% chorych przeżywa 5 lat, a wskaźniki zachorowalności i umieralności są do siebie zbliżone. Zaledwie 15–20% chorych kwalifikuje się do radykalnego leczenia operacyjnego.
Przedstawione wytyczne AGA mogą się wydawać kontrowersyjne z powodu zmniejszenia zalecanej częstości badań kontrolnych oraz podwyższenia progu kryteriów kwalifikacji do EUS i/lub operacji. Jednak wytyczne te są wynikiem krytycznego przeglądu piśmiennictwa na ten temat, a ich intencją jest także oszczędzenie pacjentom niepotrzebnych cierpień i zmniejszenie kosztów opieki medycznej.
Celem opracowania zaleceń ASCO było ułatwienie optymalnego stosowania CSFs przez onkologów i hematologów (także dziecięcych). Prace zespołu powołanego do aktualizacji tych rekomendacji oparto na danych o wysokiej jakości, pochodzących z badań klinicznych z randomizacją i innych wiarygodnych źródeł, opublikowanych do 2014 roku.
Powyższe zalecenia zostały poddane powtórnej analizie przez panel ekspertów American Society of Clinical Oncology (ASCO) i uzupełnione o dodatkowe komentarze oraz opublikowane w 2015 roku w „Journal of Clinical Oncology”. W artykule podsumowano oba te dokumenty.
W artykule podsumowano wytyczne ACCP dotyczące leczenia chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w IV stopniu zaawansowania oraz chorych na drobnokomórkowego raka płuca. Poza tym przedstawiono podsumowanie zaleceń na temat postępowania w szczególnych sytuacjach, takich jak obecność synchronicznych pojedynczych przerzutów w mózgu lub nadnerczu czy guzków w innych płatach płuca. Dodatkowo podsumowano metody leczenia wspomagającego u chorych na raka płuca.
W tym artykule przedstawiono podsumowanie wytycznych ACCP dotyczących oceny stopnia zaawansowania oraz metod leczenia chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) w stopniu zaawansowania I–III. U tych chorych podstawą postępowania pozostaje operacja (zwłaszcza oszczędzająca płuco).