Gastropareza to zespół objawów klinicznych wywołany zaburzeniami opróżniania żołądka niespowodowanymi przeszkodą mechaniczną.
Opublikowanie w 2013 r. wytycznych American College of Gastroenterology wpłynęło na szerszą znajomość i coraz częstsze rozpoznawanie tej choroby. W „Internie Szczeklika” po raz pierwszy uwzględniliśmy gastroparezę w wydaniu z 2015 r. Jej objawy są nieswoiste, należą do nich: nudności i wymioty (najczęstsze), uczucie pełności poposiłkowej lub wczesne uczucie sytości, ból lub dyskomfort w nadbrzuszu oraz wzdęcie. W ciężkich przypadkach może dochodzić do utraty masy ciała, niedożywienia, odwodnienia i dyselektrolitemii. Podobne objawy może powodować wiele chorób, dlatego do rozpoznania wymagane jest udokumentowanie opóźnienia opróżniania żołądka za pomocą obiektywnych metod, takich jak scyntygrafia, kapsułka bezprzewodowa i test oddechowy. Najczęściej etiologia gastroparezy jest nieznana (podejrzewa się udział wirusów CMV, EBV i HSV-3) lub za przyczynę uznaje się cukrzycę. Inne przyczyny są rzadkie.
Wstępem i podstawą leczenia jest przywrócenie prawidłowego odżywienia i normalizacja glikemii, co może wymagać żywienia enteralnego z użyciem zgłębników, a w rzadkich przypadkach – żywienia pozajelitowego. W farmakoterapii uwzględnia się leki prokinetyczne i przeciwwymiotne. Do metod inwazyjnych zalicza się elektryczną stymulację żołądka oraz endoskopowe zabiegi w obrębie odźwiernika: wstrzyknięcie toksyny botulinowej, poszerzanie balonowe i pyloromiotomię. W niektórych przypadkach wskazane jest leczenie operacyjne (np. pyloroplastyka lub gastrojejunostomia).
Szersze omówienie gastroparezy znajdziesz w nowej wersji „Interny Szczeklika”.
