Nawet mała pozazawodowa aktywność fizyczna (15 min/dz. lub 90 min/tydz.), w porównaniu z brakiem pozazawodowej aktywności fizycznej, wiązała się ze zmniejszeniem ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i zgonu z powodu nowotworu.
Spożycie czekolady wiąże się z mniejszym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych, ale w celu potwierdzenia związku przyczynowo-skutkowego konieczne są dalsze badania, przede wszystkim eksperymentalne.
Trzema najbardziej niebezpiecznymi substancjami w są: alkohol, heroina i kokaina (crack).
Duże spożycie błonnika pokarmowego (od 16,4 g/d u mężczyzn i od 14,3 g/d u kobiet) wiązało się ze zmniejszeniem umieralności ogólnej oraz ryzyka zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, chorób zakaźnych oraz chorób układu oddechowego, a u mężczyzn także zgonu z powodu choroby nowotworowej.
Gwałtowne odstawienie LPD w porównaniu ze stopniowym zaprzestawaniem ich przyjmowania wiąże się z istotnie krótszym czasem do wystąpienia kolejnego epizodu depresji lub PD.
U chorych z podejrzeniem ZP 4 skale diagnostyczne (skala Wellsa, uproszczona skala Wellsa, zmodyfikowana skala genewska i uproszczona skala genewska) w połączeniu z oznaczeniem DD mają podobną trafność diagnostyczną w wykluczeniu ZP.
U chorych z OZW zakwalifikowanych do koronarografii i leczenia rewaskularyzacyjnego wykonanie zabiegu z dostępu przez tętnicę promieniową, w porównaniu z dostępem przez tętnicę udową, po 30 dniach od zabiegu wiązało się z podobnym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zawału serca, udaru mózgu i poważnego krwawienia niezwiązanego z CABG, ale z mniejszym ryzykiem dużych powikłań naczyniowych.
Pomiary domowe i pomiary kliniczne ciśnienia tętniczego, w porównaniu z ABPM, charakteryzują się małą czułością i małą swoistością w rozpoznawaniu nadciśnienia tętniczego.
Profil skuteczności i bezpieczeństwa terapii genowej z podaniem do jądra niskowzgórzowego wektora wirusowego AAV2 zawierającego gen GAD zachęca do dalszych badań nad wykorzystaniem terapii genowej w leczeniu choroby Parkinsona.
Po wszczepieniu stentu uwalniającego paklitaksel, w porównaniu ze stentem metalowym, zmniejszyło się ryzyko ponownej rewaskularyzacji wieńcowej tej samej zmiany, bez wyraźnego wpływu na inne zdarzenia sercowo-naczyniowe.
U osób po niedawno przebytym łagodnym lub umiarkowanym udarze mózgu stosowanie escitalopramu w porównaniu z PST lub placebo polepsza całościowe funkcjonowanie poznawcze, a zwłaszcza pamięci świeżej i odroczonej, zaś poprawa ta jest niezależna od działania przeciwdepresyjnego escitalopramu.
Wyprowadzanie dziecka do toalety lub wysadzanie na nocnik 1,5–2 godzin po zaśnięciu zwiększa szansę na ustąpienie moczenia nocnego po 6 miesiącach stosowania interwencji.
U chorych na nawracająco-zwalniającą postać SR stosowanie fingolimodu przez 2 lata w dawce 1,25 mg/d było podobnie skuteczne i bezpieczne, w porównaniu z 0,5 mg/d.
Według autorów przeglądu obecnie nie ma dowodów wskazujących na wyższość któregokolwiek z leków obkurczających naczynia w leczeniu wstrząsu, i wybór leku prawdopodobnie nie wpływa na ryzyko zgonu.
Ocena stopnia zaawansowania niedrobnokomórkowego raka płuca u chorych z potencjalnie resekcyjnym guzem za pomocą badania endoskopowego i mediastinoskopii w porównaniu z samą mediastinoskopią wiązała się z mniejszym ryzykiem wykonania niepotrzebnej torakotomii, większą czułością wykrywania przerzutów w węzłach chłonnych śródpiersiowych oraz podobnym ryzykiem powikłań.
U chorych po pierwszym epizodzie ŻChZZ ryzyko jej nawrotu po 1 mies. lub 1,5 mies. leczenia przeciwkrzepliwego jest większe w porównaniu z leczeniem trwającym >=3 mies.
Czy stosowanie tlenoterapii hiperbarycznej poprawia wyniki leczenia owrzodzeń w przebiegu cukrzycy, odleżyn niezwiązanych z cukrzycą, późnych owrzodzeń po leczeniu napromienianiem, ran oparzeniowych, wgajania się płatów i przeszczepów skórnych oraz rewaskularyzacji przeszczepów?
U chorych na PChN stosowanie simwastatyny z ezetymibem, w porównaniu z placebo, wiązało się z mniejszym ryzykiem poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych, bez wpływu na ryzyko zgonu i bez znamiennego zwiększenia ryzyka działań niepożądanych.
Wycięcie pęcherzyka żółciowego techniką SILC w porównaniu z wycięciem pęcherzyka żółciowego techniką laparoskopową w ciągu 3-miesięcznej obserwacji wiązało się z dłuższym czasem operacji, podobnym natężeniem bólu, większym zadowoleniem chorych z wyglądu blizny pooperacyjnej i podobnym zadowoleniem lekarzy z wyglądu blizny pooperacyjnej.
U umiarkowanie otyłych chorych na cukrzycę typu 2 laparoskopowe wyłączenie żołądkowo-jelitowe (mini-gastric bypass) w porównaniu z laparoskopową rękawową resekcją żołądka w okresie 12 miesięcy obserwacji wiązało się z większym prawdopodobieństwem ustąpienia cukrzycy.