Omalizumab stosowany łącznie ze standardowym leczeniem u dzieci i młodzieży chorych na astmę przewlekłą poprawił, w porównaniu z placebo, kontrolę objawów (zwłaszcza w okresie sezonowych zaostrzeń).
U dzieci w wieku 6–18 lat chorych na astmę przewlekłą o lekkim nasileniu najskuteczniejszą metodą leczenia jest przewlekłe podawanie GKSw.
Zobacz wyniki wieloośrodkowego badania z randomizacją obejmującego ponad 3 tys. unieruchomionych chorych, przyjętych do szpitala z niedokrwiennym lub krwotocznym udarem mózgu w ciągu tygodnia od wystąpienia objawów. Pończochy uciskowe udowe lub pończochy uciskowe podkolanowe stosowano do chwili uruchomienia chorego, wypisu z oddziału, wycofania zgody na dalsze stosowanie pończoch uciskowych lub podejrzenia powikłań skórnych.
Rozpoznanie padaczki przed 16. rokiem życia wiązało się ze zwiększeniem ryzyka zgonu, szczególnie wśród chorych, u których nie nastąpiła remisja choroby.
Wykonywanie podobnych zabiegów operacyjnych przez zespół chirurgiczny o niezmiennym składzie wiązało się z krótszym czasem przygotowania do operacji przepukliny pachwinowej i wycięcia pęcherzyka żółciowego oraz krótszym czasem trwania procedury operacji przepukliny pachwinowej.
Autorzy zadali pytanie, czy kraniektomia odbarczająca, w porównaniu ze standardowym leczeniem, poprawia rokowanie u chorych z rozległym pourazowym uszkodzeniem mózgu i uporczywym nadciśnieniem wewnątrzczaszkowym.
U dzieci w wieku 3–16 lat cierpiacych na zaparcie czynnosciowe blonnik GNN stosowany przez 4 tygodnie nie byl skuteczniejszy od placebo.
Zarówno po klasycznym jak i laparoskopowym wycięciu wyrostka robaczkowego pozostawienie zbyt długiego kikuta może skutkować jego zapaleniem.
U chorych z objawową niewydolnością serca, szczególnie ze znacznym poszerzeniem zespołu QRS, terapia ICD+CRT w porównaniu z samym ICD, istotnie poprawiła rokowanie poprzez zmniejszenie ryzyka zgonu oraz ryzyka hospitalizacji z powodu niewydolności serca.
Prowadzenie cięcia powłok do operacji brzusznych i w obrębie klatki piersiowej elektrokoagulacją w porównaniu z cięciem wykonywanym skalpelem chirurgicznym wiązało się z mniejszym natężeniem bólu pooperacyjnego w pierwszej dobie po zabiegu, krótszym czasem trwania cięcia oraz mniejszą utratą krwi.
Palenie tytoniu było istotnym czynnikiem ryzyka objawowej ChTO u kobiet.
Podanie roztworu jodopowidonu w postaci aerozolu lub irygacji bezpośrednio przed lub po zamknięciu rany chirurgicznej w grupie chorych operowanych z powodu chorób z zakresu chirurgii ogólnej, ginekologii, ortopedii i neurochirurgii wiąże się z mniejszym ryzykiem zakażenia pola operacyjnego.
Picie alkoholu w małych lub umiarkowanych ilościach wiąże się z mniejszym ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Operacyjne leczenie przewlekłych zaparć o typie outlet obstruction z wykorzystaniem staplera Contour TranstarTM w porównaniu z leczeniem techniką dwustaplerową wiązało się mniejszym ryzykiem nawrotu i mniejszym ryzykiem przejściowego pooperacyjnego uczucia parcia oraz wyższymi kosztami leczenia.
Zwiększenie wydalania sodu z moczem wiązało się ze wzrostem ciśnienia tętniczego skurczowego (ale nie rozkurczowego).
Podanie kleju tkankowego do światła przetoki przezzwieraczowej w porównaniu z założeniem setonu wiązało się z mniejszym prawdopodobieństwem wyleczenia.
Laparoskopowa operacja antyrefluksowa i doustne leczenie esomeprazolem umożliwiły utrzymanie remisji po 5 latach u dużego odsetka dorosłych chorych na przewlekłą ChRP, którzy odpowiedzieli na wstępne 3-miesięczne leczenie esomeprazolem.
U chorych operowanych z powodu guzków krwawniczych miejscowa podaż środka znieczulającego w porównaniu z niepodawaniem środka znieczulającego wiąże się z mniejszym natężeniem bólu.
U chorych z objawowym zwężeniem tętnicy szyjnej CAS, w porównaniu z endarterektomią, wiąże się z większym ryzykiem zgonu lub udaru mózgu, szczególnie u chorych >=70 lat.
CAS, w porównaniu z endarterektomią, wiązała się z większym ryzykiem udaru mózgu, ale z mniejszym ryzykiem zawału serca w okresie okołooperacyjnym.