Na co zwrócić uwagę, przygotowując do zabiegów laryngologicznych dotyczących zatok lub błon śluzowych gardła i nosa pacjenta z uprzednio rozpoznaną chorobą von Willebranda?
03.06.2016
prof. Jerzy Windyga
Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Warszawa
Wybrane treści dla pacjenta
-
Diagnostyka nosa i zatok przynosowych
Podobnie jak w innych dziedzinach medycyny, również w laryngologii oglądanie i badanie palpacyjne pełnią istotną funkcję.
-
Operacje zatok
Część otolaryngologii zajmująca się problematyką operacyjnego leczenia chorób zatok jest jedną z najszybciej rozwijających się w tej dziedzinie. Rozwój endoskopii umożliwił zupełnie nowe podejście do procesu leczniczego.
-
Ostre i przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych u dzieci
Ostre zapalenie zatok przynosowych występuje najczęściej w przebiegu wirusowej choroby przeziębieniowej. Infekcja wirusowa górnych dróg oddechowych, najczęściej wywoływana jest w okresie jesiennym i wiosną przez rynowirusy, wirusy RS, paragrypy, koronawirusy i adenowirusy.
-
Zapalenie zatok przynosowych
Zapalenie zatok przynosowych to choroba zatok, której objawami są: niedrożność nosa, wydzielina z nosa (katar lub spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła), ból lub uczucie rozpierania twarzy, upośledzenie lub utrata węchu. Ostre zapalenie zatok przynosowych jest częstą chorobą, zwykle jest spowodowane zakażeniem wirusowym (przeziębienie) i ustępuje samoistnie w ciągu 7–10 dni. W leczeniu stosuje się płukanie nosa 0,9% roztworem NaCl oraz leki objawowe – paracetamol, niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa.
